Dubbele marathon met de triple

We werden wakker rond 6 uur en dommelden nog tot 7 uur. We kleedden ons aan, pakten de laatste spullen en sjouwden de Ortlieb-fietstassen naar beneden. We ontbeten, maakten het brood voor onderweg klaar en gaven de planten in de tuin water. Na de koffie en thee deden we de vaat, waarna we de tassen op de fiets klikten en wegreden.

Via Zoeterwoude-Rijndijk en Leiderdorp reden we over de Ruigekade naar Hoogmade toe op deze zonnige zondag. Een jonge vrouw op de step kwam ons tegemoet. Haar band was zacht. Het ons pompje lukte het niet om de band op te pompen.

We fietsten over het smalle fietspad naar Ofwegen om via Woubrugge naar Langeraar te trappen. Op een bankje midden in de Langeraarse plassen aten we een banaan, waarna we via Papenveer naar Bilderdam fietsten, waar we op het terras aan de sluis een plekje aan de sluis vonden. Bij "Theetuin (H)eerlijk" namen we een worteltaart en cappuccino en verse jus d'orange. 

Op ons mobieltje zagen we, dat Sifan Hassan op de Olympische Spelen de marathon gewonnen had.

Na het afrekenen zag ik, dat Pieter Smit en Letty Ruhaak aan ons tafeltje aangeschoven waren. Met hen praatten we even, voordat we op de fietsen stapten, die ons naar De Kwakel brachten. Via Uithoorn pedaleerden we naar Nes aan de Amstel, waar we op de trappen van de kerk in de schaduw notenrozijnenbrood en brood met brie nuttigden.

Langs de Amstel reden we naar Nessersluis, waar we met een kabelpont deze rivier overstaken. Langs de kronkelende Waver fietsten we tot Stokkelaarsbrug, waarna we de even kronkelige Winkel volgden. Hier was werk aan de winkel. Een wielrenner had een lekke band en met ons kleine pompje konden we genoeg lucht in de nieuwe band krijgen om deze in de buitenband te leggen.

We stapten op en reden naar Abcoude, een leuk plaatsje, dat Agatha Christie ongetwijfeld heeft geïnspireerd tot "Het ABC-mysterie". 

Dit boek is uiteraard ook verfilmd en er is ook een strip van gemaakt.

Bij het fietsen langs de Gein kwam de Geinlijn van Max Tailleur weer naar boven.

We volgden de Gein tot het Amsterdam-Rijn-Kanaal. Via een flinke klim met haarspeldbochten kwamen we aan de overzijde bij Nigtevecht, waar we konden zien, dat Harry Lavreysen  zijn derde gouden medaille had gewonnen. Harry's triple!

In Nigtevecht staken we met een pontje de Vecht over. Aan de overzijde trapten we naar Hinderdam, waar we op de andere oever een prachtig landhuis zagen liggen.

We reden door naar het Naardermeer, waar we een fietspad volgden, dat ons naar de Melkmeent bracht. Aan de oostzijde van het Naardermeer reden we naar Bussum en vandaar naar de vesting van Naarden.

In het centrum namen we een ijsje.

In de Tachtigjarige oorlog richtten de Spanjaarden in december 1572 een gruwelijk bloedbad aan.

Simone van der Vlugt schreef over dit bloedbad de historische roman "Rode sneeuw in december". 

Dit bloedbad en de moordpartij met duizenden executies na het beleg van Haarlem zorgde ervoor, dat de Leidenaren extra gemotiveerd waren om de Spanjaarden in 1574 te weerstaan. Ze wisten immers, welk lot hen bij overgave wachtte.
Via Valkeveen reden deze Leidenaren naar de natuurcamping bij Huizen. Op hetzelfde veld als vorig jaar zetten we onze tent op, waarna ik een paar biertjes ging halen bij de Lidl in Huizen, terwijl Ada het avondeten kookte.

We aten roggemacaroni met courgette, prei, tomaat en kaas. Een eenvoudige doch voedzame maaltijd na 88,8 kilometer fietsen. Ruimschoots een dubbele marathon met een triple gereden.

We hadden een koude douche, waarna Ada € 18,- ging betalen voor de overnachting en ik de vaat deed.

Op een bankje met uitzicht op het Gooimeer las Ada in "Een vlecht van heilig gras" van Robin Wall Kimmerer, terwijl ik het dagboek bijwerkte. Daarbij keken we ook regelmatig naar de prachtige zonsondergang op deze mooie zomeravond.