Het was nog vrij fris, toen ik vanmorgen naar IJshal De Vliet fietste.
Daar zou ik met Theo Koek en Wil van Leeuwen het gedeelte van de 250-meterbaan, dat gisteren voor het eerst onder handen was genomen, voor de tweede keer schilderen. De Zoeterwoudenaren namen dit gedeelte voor hun rekening, ik werkte de kleine plekken op de rest van de rondbaan bij met de kleine roller. Het betrof vooral de stukjes langs de afgeplakte blauwe gedeelten.
Na de gezellige koffie- en theepauze waren Wil en Theo snel klaar, ik had nog een half uurtje werk, waarna ik om 1 uur mijn nieuwe Salomons langlaufschoenen uit kon proberen. In de winkel van Jan van der Hoorn had ik de schoenen gepast, maar je weet pas echt, hoe ze zitten, als je ermee schaatst.
Op het pas geschilderde beton van de 250-meterbaan kon dit uiteraard niet, maar gelukkig was er een redelijk alternatief: de niet gedweilde shorttrackbaan.
Op het bankje pal langs de baan trok de schilderachtige schaatsen zijn schaatsen aan om daarna met één stap op het ijs te staan.
Het eerste rondje was even wennen.
Henk Gemser zou zeggen: "Je moet in gesprek gaan met het ijs."
Dat deed ijsmeester Wiemer Sjoerdsma wel, toen hij de eerste elf rondjes, die ik op de nieuwe Salomons schaatste, op de foto vastlegde.
De eerste rit met de nieuwe Salomons was de schilderachtige schilder goed bevallen.
Morgen wacht er weer een nieuwe schilderklus in IJshal De Vliet, waar het net als in de winter een graad of 12 is. Je krijgt een flinke klap van de warmte, als je op een augustusdag van het ijs naar buiten stapt.
Ik fietste naar de volkstuin, waar ik met Ada in de schaduw thee dronk.
Daarna fietste ik naar huis, waar ik op de dag, dat Wout van Aert zijn derde etappe in de Vuelta a España won, mijn hardloopkleding aantrok om nog een rondje van 5 kilometer te gaan hardlopen. Zo volbracht de schilderachtige schaatser zijn zomerse wintertriatlon....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten