Gouden Florijn

Tot de komst van de Euro in 2002 hadden we in Nederland de gulden als wettig betaalmiddel. Degenen boven de dertig weten nog, dat het guldenteken fl. was. 

De oorsprong van het guldenteken ligt in Italië. De fiorino d'oro oftewel de gouden florijn. De Italiaanse florijn was een voorbeeld voor vele andere munten, waaronder de goudgulden in de Lage Landen.

Vandaag kregen we wederom te maken met een Gouden Florijn.  Nadat haar broer Finn woensdag in de dubbelvier Olympisch kampioen was geworden, herhaalde Karolien Florijn dit kunststukje vanmorgen op de skiff. 

Hun Duitse moeder is Antje Rehaag, wereldkampioene in de Acht in 1994, hun vader Ronald Florijn Olympisch kampioen in 1988 en in 1996. Met het genenpakket zat het dus wel goed en met de topsportopvoeding ook. 

Waar in half Europa de euro is ingevoerd, daar voerde Leiden de Gouden Florijn weer in. Het zal druk worden in de koets met topsporters tijdens de 3 Oktoberoptocht.
Voor de gouden race van Karolien Florijn had ik boodschappen gedaan bij "De Helianth", waar haar grootmoeder aan het begin van de eeuw werkte. Op donderdagochtend maakte ik regelmatig een praatje met haar over (top)sport en wat daarbij komt kijken.
Op weg er naar toe kwam ik Hans Knegt tegen, met wie ik in de winter vaak schaats bij de "Krasse knarren" in IJshal De Vliet. Uiteraard praatte ik een tijdje met hem bij.
Na de gouden race vertrok ik naar mijn schoonmoeder om de broodbestelling bij haar af te leveren. Ik fietste door naar de volkstuin, waar ik de bramen en de tomaten plukte, terwijl Ada dat met de bonen deed. Kunnen we onze eigen boontjes doppen.
Op het warmst van de dag liep ik via de zuidrand van de Stevenshof naar het park van Ter Wadding, waar ik drieënhalve ronde van een kilometer liep. Via het Stevenspark liep ik weer naar huis terug.
Na 8 kilometer lopen woog ik 67 kilo, waarna ik onder de douche stapte. Ik zette de televisie aan en keek al lunchend naar de wegwedstrijd in Parijs met Mathieu van der Poel als één van de kanshebbers. Bij de eerste beklimming van de Montmartre sprong hij weg met zijn eeuwige rivaal Wout van Aert. Een groepje kanshebbers sloot aan, waarna Olympisch kampioen tijdrijden Remco Evenepoel wegsprong. Alleen Valentin Madouas kon zijn wiel houden, maar daar was ook alles mee gezegd. In de derde lokale ronde moest ook hij lossen.
Dat gevoel van Remco Evenepoel niet bij kunnen houden ken ik uit eigen ervaring bij de beklimming van de Grand Ballon in  juli 2017.

Sindsdien ben ik een fan van deze sympathieke Vlaamse alleskunner.

België heeft zijn Gouden Evenepoel, Leiden heeft zijn Gouden Florijn. In meervoud!