Zelf had ik voor het eerst in de 36 jaar, die ik in de "Menkenbaan" schaats, had ik vrijwillig een helm meegenomen. Met de wintertriatlons en clubwedstrijden van de IJVL was het verplicht, dus dan ontkwam ik er niet aan.
Een drietal valpartijen, vermoedelijk als gevolg van uitgelubberde langlaufschoenen, en een valpartij afgelopen dinsdag, waarbij iemand met zijn hoofd tegen de boarding kwam, gelukkig met helm, waren voor mij de laatste druppel.
Vandaag was een van de laatste keren, dat ik op mijn 11 jaar oude Rossignol-langlaufschoenen geschaatst heb. Op het rechte eind heb ik geen enkele moeite, maar de bochten ga ik zeer voorzichtig in. Deze nachtegaal vloog vandaag dus niet door de bochten.
Als je kijkt, wat er met mij gebeurd is, is het natuurlijk kolder, dat ik angstig de bochten in ga. Ik ben 3 keer gevallen, maar telkens ben ik met de schrik vrijgekomen, een enkele blauwe plek daargelaten.
Wat dat aangaat heb ik een prima beschermengel.
Desondanks ga ik naar mijn gevoel als een bange beginneling de bocht in. Ik kan mijn schaatsen niet meer vertrouwen, daar ik iets te vaak met mijn schoenen op het ijs ben gekomen. Diverse keren kon ik een slippartij bliksemsnel corrigeren, maar ineens is het over met de durf. En iedere schaatstrainer weet: als je (te) voorzichtig de bocht in gaat, is het veel lastiger om fatsoenlijk de bocht uit te komen. Alles luistert heel nauw bij de bochtentechniek.
En zo ging ik van winnaar van de 1000 rondjes van Leiden in een maand tijd naar een zeer voorzichtige schaatser, die moeite heeft om goede bochten te lopen. Natuurlijk ben ik de techniek niet in een keer kwijt, ook al moet ik nog wel wennen aan de nieuwe ronding. Het zit gewoon tussen de oren.
Tijdens de piramide liet ik de groep van 9 "Krasse knarren" gaan. Ook al werd ik om de 10 rondjes een keer gelapt, ik kon wel hun rondjes tellen. Mijn stem is luid genoeg om in de hele IJshal hoorbaar te zijn. Ik probeerde me vooral te concentreren op mijn eigen techniek.
Ik zal eerst weer vertrouwen moeten krijgen. Dat krijg ik niet meer met mijn oude schaatsen terug. Derhalve heb ik bij Ooms Sport een paar nieuwe Salomonsschoenen besteld om die uit te testen.
Van hoge pieken ben ik binnen de kortste keren in diepe dalen beland. Voorlopig zal ik geen hoogvlieger meer zijn. Ik ken gelukkig mijn eigen beperkingen. Geen vogel vliegt te hoog als hij met eigen vleugels vliegt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten