Desondanks is er her en der in Nederland nog op natuurijs geschaatst, zoals op het Leersumse veld.
En op de uiterwaarden van Wageningen.
En de ons zo bekende Ankeveense plassen.
Maar de provincie, waar het in 2016 echt winter was, was zonder meer Groningen. De leuze "Er gaat niets boven Groningen" klopt de afgelopen 3 "winters" zonder meer.
Natuurlijk kan het in februari nog flink koud worden, maar het ziet er naar uit, dat we de komende 2 weken de winter wel op onze buik kunnen schrijven.
Ondertussen reden vandaag de "Krasse knarren" Edwin Minnee, Hans van der Plas en Arthur van Winsen hun 200 kilometer op het kleine meer van de Weissensee.
Ik richtte me dus niet op wat onhaalbaar was, maar juist op iets, waar ik de laatste paar weken mee tobde in de Leidse IJshal: de belabberde bochtentechniek. De oorzaak was, dat ik een drietal keer onderuit gegaan was, doordat ik in de bocht met mijn linkerschoen op het ijs gekomen was. De schoen gaf te weinig steun meer.
Gisterenmorgen had ik met Lenny Keur van Ooms Sport al geregeld, dat er een tweetal paar kluunschaatsen van Salomon klaar zou staan. Van Dick van Beelen kon ik een derde paar lenen, zodat ik kon gaan testrijden vanmiddag.
Ik paste de schoenen van Dick als eerste en reed daarmee op het afgetrapte ijs. Het was druk geweest vanmiddag. Het reed beter dan mijn Rossignol-schaatsen, maar toch was het euvel van niet stabiel op het linkerbeen kunnen staan niet helemaal weg. De band boven de enkel zette ik wat strakker. Dat hielp wel, maar nog niet genoeg.
Terwijl Ruud Vermeulen de baan dweilde, probeerde ik een tweetal Salomons uit met veel meer carbon voor de stevigheid. Met de eerste was ik snel klaar. De schoenen waren te klein of mijn voeten waren te groot....
Het tweede paar Salomon S-lab Vitane Pro maat 42 paste prima. Wie de schoen past, trekt hem aan.
Ik klikte de Freeskate Allround onder de witte schaatsschoenen en ging rondjes rijden op de binnenbaan om het ijs op de buitenbaan te laten uitharden. De eerste bochtjes gingen onwennig, maar gaandeweg kreeg ik meer vertrouwen en het ging beter. Zeker toen ik op de buitenbaan rondjes ging rijden.
Het is wel onwennig om de hele baan voor jezelf te hebben. Voor een keer is het wel leuk, maar ik moet er niet aan denken, dat dit altijd zo zou zijn. Schaatsen en gezelligheid gaan in mijn ogen hand in hand.
Om 5 uur werd de koop gesloten, waarna ik € 538,85 lichter maar heel veel schaatsplezier in het verschiet rijker, de pilonnen uit de kast haalde om voor de IJVL schaatsles te gaan geven op de witte Salomons.
Met 28 kinderen was het de drukste schaatsles van het seizoen, de Jeugdclinics daargelaten. Daar Gon Schiereck in de kantine nog wat mensen van Keylight, de sponsor van de IJVL, moest bijpraten, deed ik de warming-up met de groep in mijn eentje, waarna de groep in tweeën werd gesplitst.
Het was een leuke, gevarieerde les, waarbij de krabbelaar van afgelopen week pootje over in het programma had opgenomen. Eerst liet ik de kinderen overstappen langs de boarding, daarna mochten ze het los proberen. Tot mijn verbazing stapten diverse kinderen zonder problemen op.
De les besloten we met "Ratten en Raven".
In de regen fietste ik naar huis met mijn nieuwe Salomons. Dat past ook wel bij me. Ik ben immers zo wijs als Salomon.
Alleen gebruik ik mijn wijsheid wel op mijn eigen wijze....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten