Sneeuw

Al een week stond sneeuw op het menu voor vandaag. Wat dat aangaat een dikke pluim voor de vaak verguisde weermodellen. Halverwege de training van de "Krasse knarren" kondigde de ervaren speaker Teun de Reede het keurig aan: "Heren, het sneeuwt!"

De opkomst was met een peloton van 22 man behoorlijk goed te noemen. Het tempo lag op hetzelfde niveau als de laatste weken. Gemiddeld gingen de series in 26 tot 27 kilometer per uur zonder uitschieters naar boven. Dat gold niet voor de groepjes, die een rondje pakten. Ik zag 34 kilometer per uur opflitsen.
Met het uitzicht op een witte wereld om de Leidse IJshal heen kreeg ik bij de gezellige nazit dit fantastische schaatsfilmpje te zien. De combinatie, die bij de 333-meterbaan wordt nagestreeft met zwembad "De Vliet" is bij deze wintertriatlon optimaal benut.
Na nog een tijdje met Willem van Vliet gepraat te hebben over alle ontwikkelingen rondom de nieuwe kunstijsbaan, vertrok ik om 12 uur op de fiets naar de ijsbaan van Leiderdorp. Het sprak voor zich, dat er vandaag niet geschaatst kon worden.

Maar wie weet, wat er later in de week nog mogelijk is. Ik sprak met iemand van de ijsbaan, die zei, dat ze later kunnen kijken om te zien, of ze de baan alsnog schaatsklaar te krijgen.

Ik fietste door naar de ijsbaan van Warmond om te kijken, of ik daar iemand kon spreken. Over de fietspaden buiten de bebouwde kom leek het wel of je aan het mountainbiken was door het ploegen door de verse sneeuw.

Desondanks was het met volle teugen genieten van het winterweer. Het was een prima manier om het lichaam te harden. Met een Elfstedentocht kun je soms ook urenlang in sneeuwval terecht komen en dan moet je ook door.

In Warmond was niemand aanwezig. Dat had ik ook niet verwacht. Ik fietste vandaar naar huis toe. Hoewel sneeuw funest is voor schaatsers, was het toch wel een mooie tocht van 25 kilometer geweest.