"Ik wil ook zo'n placemat!"

Vanmiddag stond er een tweetal activiteiten in de Leidse IJshal in mijn agenda. Het was voor de tijd van het jaar behoorlijk warm, maar boven het ijs was het een graad of 4 kouder.

Op de terugweg maakte ik iets heel bijzonders mee: het was in de omgeving van KNMI-meetpunt Voorschoten zowaar windstil!


De eerste activiteit was het leiden van een kinderpartijtje. Probleem daarbij was, dat ook Jan Pieter Tensen een schaatsles zou geven op precies dezelfde tijd. De groepen waren ongeveer even groot: ongeveer 16 personen. Beide betroffen een familie.

Probeer dat maar eens uit te zoeken, terwijl er op dat moment discoschaatsen is.....

Het duurde dan ook eventjes, voor we de groepen verdeeld hadden. Als Vennepers onder elkaar regelden we dit tot ieders tevredenheid.

Ik had zodoende een groep, die voor de helft uit volwassenen en voor de helft uit kinderen bestond. Een aardige uitdaging. Ondanks het deels omgooien van het verliep de les redelijk vlekkeloos. Dat de helft van hetgeen ik zou zeggen niet gehoord zou worden, had ik ingecalculeerd.

Sommige oefeningen, zoals het vallen, had ik laten vallen. Met alleen kinderen had ik het op de drukke binnenbaan wel aangedurfd, maar de combinatie van vallende ouders met aanstormende rekjes leek me niet zo'n geslaagde combinatie.
De groep werd zoetjesaan steeds iets kleiner, doordat het vrij schaatsen op de buitenbaan aanlokkelijker was, maar het zestal, dat het volle uur bij me bleef reed na de schaatsles beter dan ervoor. En daar doe je het voor!

Achteraf bleek trouwens, dat Jan-Pieter mijn familie had en ik die van hem...
Een kleine drie kwartier na de schaatsles mocht ik aan de bak met Bavarian curling. Dat vond plaats op de buitenbaan, terwijl op de binnenbaan de IHCL trainde.

Nu had ik een groep uit Hoogmade, die clubgenoot Mark Tuitert uitbundig begroette. Een Olympisch kampioen op de 1500 meter en oprechte amateurs, die voor het eerst van hun leven Eisstockschiessen speelden, deelden samen de ijspret.

Dit is ook precies, waarom Ton Menken deze ijsbaan heeft opgericht!

Doordat de teams klein waren, konden we in een uur tijd niet de gebruikelijke 2, maar zelfs 3 wedstrijden spelen. Nu had 1 team al tweemaal gewonnen. De uitslagen hadden ze in ontvangst genomen. Dit ontlokte aan een lid van het winnende team de uitspraak: "Ik wil ook zo'n placemat!"
De derde partij ging gelijk op en werd in de laatste set omgebogen in het al eerder winnende team.
En dat vond ik nou weer jammer.

Ik had graag het formulier met een verloren partij overhandigd aan degene, die zo graag een placemat wilde ontvangen....