Lopen als een kievit

Het grote voordeel van een bloedvorm is, dat alles vanzelf gaat. De kunst is dan om de vorm zo lang mogelijk vast te houden. Zodoende ging ik gisteren na het ontwaken in de toen nog frisse buitenlucht ruim 6 kilometer hardlopen.

Ik liep naar de nieuwe fietstunnel onder de A44 bij de Ommedijk. Ik zag daar een paar kieviten in het gemaaide gras zitten. Ik liep verder naar het Valkenburgse meer om via de Maaldrift weer uit te komen bij de tunnel. Langs de Schenksloot lopend zag ik minstens 6 kieviten in het weiland.

Ik vloog wel niet als een kievit, maar ik liep wel als een kievit. Thuisgekomen douchte ik me en met 66,7 kilo was ik op mijn laagste gewicht terug. Maar goed, toen moest ik nog ontbijten.
Na het ontbijt fietste ik naar de mooie binnenstad van Leiden, waar ik "De Zeeuwse jaren", het nieuwste boek van Freek de Jonge, bij Boekhandel Kooyker kocht.

Bij "De Helianth" haalde ik nog wat fruit en andere boodschappen, waarna ik naar huis fietste. Thuis lunchte ik, waarna ik naar de volkstuin fietste om met Ada thee te drinken. Ik reed daarna door naar Voorschoten, waar ik bij "Odin" de ontbrekende ingrediënten kocht voor het avondeten.

's Avonds kwam een dochter met haar vriend bij ons eten. We konden op deze zomerse zomerdag heerlijk buiten eten.

Ze kwamen halverwege de eerste helft van Nederland-Oostenrijk. Om te zeggen, dat het bij Oranje lekker liep, kon ik niet onderschrijven. Bezoek ging voor en zodoende kreeg ik weinig mee van deze uiteindelijk met 3-2 verloren wedstrijd.

Alleen bij gejuich in de aangrenzende huiskamers keek ik even op mijn mobieltje. Maar goed, het was uiteindelijk een wedstrijd om des keizers baard.

"We" waren sowieso geplaatst voor de volgende ronde. Vanavond weten we na een spoedcursus hogere wiskunde na de galavoorstelling hogere miskunde van gisteren, wie hierin de tegenstander gaat worden.

Want ook al loopt het bij Oranje niet als een kievit, laat staan op rolletjes. Maar nieuwe ronde, nieuwe kansen. En een balletje kan soms raar rollen....