Songs of Crosby, Stills, Nash & Young

Gisteren verliep een tikkeltje anders dan aanvankelijk gepland. Door onvoorziene omstandigheden was het handig, als opa op zijn oudste kleinzoon zou kunnen passen. Om half 12 had ik de trein naar Rotterdam, waar ik een OV-fiets huurde. Daarmee reed ik naar de school, waar de zesjarige op zat.

Bij zijn huis aangekomen aten we op deze wisselend bewolkte maar droge dag in de tuin. Om half 2 kwam een vriendje spelen. Eerst met de Lego, later in en om de voortuin. De jongste kleinzoon werd van het kinderdagverblijf gehaald, zodat we om half 6 wraps met zijn vijven. Om 6 uur zat ik op de fiets naar Rotterdam Centraal, waar ik de trein naar Hoofddorp nam, waar in het Cpunt een optreden was van "The LSB Experience".

Met Bas Warnink ging ik naar de tributeband van Crosby, Stills, Nash & Young.

Ik bewaar goede herinneringen aan deze Amerikaans-Britse folkrockgroep. "Déjà vu" was mijn eerste lp. Het werd een grijsgedraaide.

De grote vraag, die wij hadden was, of de close harmony van CSNY uit de verf zou komen. Deze zit namelijk ingenieus in elkaar.

Welnu, dat zat wel goed. Na een aarzelend begin had de band al snel een goede klik met het publiek in de uitverkochte zaal, die inderdaad vooral mensen van onze leeftijd betrof.






Er waren ook af en toe quizvragen. Zo was er een vraag, welke bekende zanger met een hoge stem gevraagd was om invaller te zijn bij een concertreeks. Ik riep "Timothy Schmit" van "Poco", maar dat werd niet gehoord op het podium. Even later ging een ander er met de cd vandoor met hetzelfde antwoord....

Eén van de hoogtepunten was "Suite Judy Blue Eyes", één van de langere nummers.

Met de toegift "Woodstock" was trouwens ook niets mis.

Dat gold ook voor de Gerardus dubbel, die we met Jopie en David, die wij goed kenden van "De Hobbit", na afloop dronken. Het was zo gezellig, dat we langer bleven dan gepland. Zodoende had ik om half 1 de laatste trein naar de Sleutelstad.