Cronesteynloop

Nu de zomer ten langen leste met warmte op de proppen gekomen was, werden de plannen thuis veranderd.

Mijn vrouw wilde weer eens gaan zwemmen in het Valkenburgse meer. Daar ik al een afspraak had staan om te gaan hardlopen met Aad Kleijweg, zou ik met haar meefietsen en daar een droogtraining doen.

Met een minimumtemperatuur van ruim 16 graden was het niet bepaald koud te noemen. Een vraagteken was, hoe koud het water was? Proefondervindelijk zocht Ada dit uit.

Dat viel mee, dus trok ze haar eerste baantje van 2024.

Ondertussen deed ik wat droogtrainingsoefeningen zoals de schaatsstap, het statisch zitten en de bochtstap. Toen mijn vrouw uit het water was gestapt en ze zich had omgekleed, fietsten we naar huis, waar we ontbeten.

Ik fietste naar Aad toe. Samen liepen we naar park Cronesteyn, waar we in de schaduw van de bomen een drietal kilometers redelijk voluit zouden lopen. Doordat de temperatuur om 10 uur al richting 25 graden ging, besloten we wat rustiger te beginnen.

Nu weten we van onze voormalige stadsgenoot Albert Einstein, dat alles relatief is, en zelfs dat, maar dat gold ook voor ons rustige lopen. De eerste kilometer ging in 4.49. Het was een intervaltraining, dus tussen de kilometers hardlopen volgde een kilometer dribbelen. 
Over de tweede kilometer deden we 4.37 en de slotkilometer kostte ons 4.34. Daar konden we mee thuiskomen. Dat deden we dan ook. Na ruim 8 kilometer lopen waren we weer terug bij Aads huis.
In de tuin zaten we thee te drinken onder de zonneschermen en te genieten van de koolmezen, tot er plotsklaps een sperwer opdook. Het ging zo vlug, dat we niet zagen, of de roofvogel een vogeltje te pakken had gekregen of niet.

Met een afspraak om volgende week weer samen te gaan lopen, nam ik afscheid van Aad. Langs het Ehrenfesthuis fietste ik naar "De Helianth" voor wat kleine boodschappen.

Ik wilde via de Oostvlietweg naar huis rijden, maar het mooie lokte veel bezitters van plezierjachten uit hun huizen. De brug over de Vliet ging open, toen ik eraan kwam. Ik wijzigde de route en ook de eerste brug over de Korte Vliet ging net open. 

Over de busbrug kon ik de Korte Vliet wel oversteken. Op de brug kon ik zien, dat de brug bij de Haagweg ook open stond. Drie van de vier bruggen open is een redelijk hoog aantal te noemen.
Thuisgekomen douchte ik me. De weegschaal gaf aan, dat ik 66 kilo woog,  2 ons lichter dan gisteren en mijn laagste gewicht in jaren. Ik voel me er fit bij.

"Mag het een onsje meer zijn" is momenteel niet aan mij besteed.
Ik lunchte thuis en sprak met Ada af, dat ik om 4 uur thee zou komen drinken op de volkstuin en daar wat planten water zou geven.
Op weg er naartoe passeerde ik de grens van 1000 kilometer fietsen in de maand juni. Eerder in deze maand had ik op de ruim 10 jaar oude Batavus Galibier de 100.000 kilometer fietsen volgemaakt.

De Galibier zit trouwens dit jaar in het parcours van de Tour de France.


Zaterdag begint de Tour de France in Florence. Reeds bij de vierde etappe wordt de Galibier beklommen.