Te lange bouten

Een nieuwe dag brak aan, na als een blok geslapen te hebben. Het was flink wat kouder als gisteren. De koude lucht had Fryslân weten te bereiken. De voorbode van wat een natuurijsperiode zou kunnen gaan worden. Na het ontbijt bestuurde ik de Audi naar Thialf, waar we om half 11 het ijs weer konden betreden. We kregen 's ochtends training van Ron Kortekaas. Het was veel drukker op de supergladde ijsvloer, dus was het voor de trainers moeilijker om de rijders uit Leiden er uit te pikken. Bij mij was dat echter niet het geval. Met mijn knal-oranje TNT-pak viel ik er makkelijk uit te pikken. Ron hoefde dus niet te vragen: "Wer bisto?"

Ron had als thema eveneens de bochtentechniek gekozen, dus dat sloot perfect aan bij de oefeningen, die Pieter gisteren opgegeven had. Het lopen van de bochten ging steeds makkelijker.
Bij het klûnen in de dweilpauzes merkte ik, dat mijn rechterschaats niet goed sloot bij het dichtklappen. Ik vroeg aan Ko van Wetten, wat het zou kunnen zijn. Ko had meteen door, dat er een imbusschroef niet goed vast zat, maar hij had helaas het juiste imbussleuteltje niet bij zich.
Daar we lunchpauze hadden, ging ik naar de schaatswinkel van Thialf. Daar constateerde men, dat er te lange bouten waren gebruikt, waardoor er speling was ontstaan. Ik zou op een gegeven momentzelfs mijn nieuwe ijzer kunnen verliezen. "Ik wil de bout eruit draaien, maar het is op jouw verantwoording" zei de man van de winkel. Ik had echter geen keus en gelukkig ging het goed.
Terwijl ik de inwendige mens versterkte, werden de te lange bouten vervangen door exemplaren van het juiste formaat, zodat ik 's middags weer lekker kon gaan schaatsen.
Bij het woord "bouten" moet ik altijd terugdenken aan de tijd, dat we hier met een paar vrienden veel grappen over maakten. Bas Warnink zat in de jaren '70 in dienst, hetgeen hij trouwens goed gedaan heeft: de Russen zijn immers niet gekomen. In die tijd bestuurde het kabinet Den Uyl ons land en de dienstplichtigen hadden in de vele nutteloos doorgebrachte uren een spervuur aan grappen en grollen op gang gebracht met "Minister Van der Stoelgang van Boutenlandse Zaken". Als je op deze manier benaderd, bezie je een onschuldig zinnetje als "Even een bout uitdraaien" met heel andere ogen....

De middagsessie kregen we training van Herco Liem. Ik had Herco dit jaar 2 keer ontmoet: op het ijs van de Vogelplas op Nieuwjaarsdag en in juli midden in de bossen
bij Hellendoorn bij een ijscokar. Met "Tot op het ijs" hadden we op die warme zomerdag afscheid genomen.

Het was gelukkig wat rustiger op de ijsvloer, dus hadden we de ruimte om het zijwaartse afzetten goed te kunnen oefenen, alvorens deze oefening in de bochten toe te gaan passen.
Herco was zeer onder de indruk van de bochtentechniek van Shani Davis. Door het hoge ritme van Davis in de bochten na te bootsen, merkte je, dat je met een hogere snelheid de bochten uit kwam. "Nederlanders willen graag mooi schaatsen, maar het gaat er uiteindelijk om, hoe je het hardst kunt schaatsen!" Door twee keer 8 ronden te variëren met slaglengte en frequentie in de bochten, kon je goed voelen, wat voor effect de bochtentechniek heeft op zowel de snelheid als op de spieren.
Om 4 uur zat het door Jos Droogh, Sonja Hoogsteen en Hans Post goed georganiseerde trainingskamp er helaas alweer op. Wat leer je veel, als je twee dagen zo intensief met je schaatstechniek bezig bent met 3 trainers, die allemaal net andere accenten leggen.