Stel je eens voor. Je bent sportief, gezellig, hebt gevoel voor humor en je speelt al meer dan 40 jaar als niet onverdienstelijk gitarist in een band, die als een van de weinige Nederlandse groepen twee nummers in de Top-2000 heeft staan. Daarnaast staat je naam vermeld in "Nederpophelden" van Peter Sijnke, een boek over de pioniers van de popmuziek in Nederland in de jaren 1960-1970.
Je hebt het kortom aardig "gemaakt". En dan zie je opeens dit bericht: De naam Wim sterft snel uit. Wim staat voor suf en oud-Hollands.
Volgens Eindhovenaar Wim Daniëls is er sprake van een "Wim-crisis". Onder de vijftig heet al bijna helemaal niemand meer zo, zo blijkt uit zijn boek "Lang leve Wim; what is a world without Wimmen".
"Wim heeft zijn hoogtepunt bereikt in de jaren vijftig". Momenteel is er in de eredivisie geen enkele Wim meer te bewonderen. En dat was ooit heel anders, van Wim Suurbier tot Wim Jonk", signaleert Daniëls in De Telegraaf.
Daniëls heeft de moed over zijn eigen naam nog niet opgegeven. "Kijk, het is geen erotische naam, niet meer tenminste. Dat komt omdat je bij Wim meteen denkt aan oudere mannen".
U begrijpt, dat geeft een geestelijke tik en een flinke mentale knauw. Dat overkwam Wim van Huis van "The Shoes" dit voorjaar. Als trainer moest ik me dus ernstig zorgen maken, of Wim donderdagmorgen überhaupt zou durven verschijnen bij de eerste training in de Leidse IJshal. Teneinde Wim een hart onder de riem te steken, toog ik op vrijdag 2 oktober 's avonds om 10 uur naar "La Bota", waar het zeer druk was op deze droge herfstavond. Hier zag ik een hoop bekenden, waaronde mijn collega Bernadet Bakker en mijn ex-collega Maria van der Geest, John Spreeuw uit Nieuw-Vennep, en mijn trainingsmaten Arthur van Winsen, Robin Tichler, Leo van der Hoeven, Michel Versteegen, Richard Dieke en Frits van Huis, de broer van....
De sfeer was fantastisch, "The Shoes" speelden geweldig goed met als mooiste nummer "The hour comes nigh" en als succesnummer het massaal meegezongen "Osaka". Het gitaarspel van Wim van Huis was niet bepaald suf en Oudhollands te noemen.
Na afloop van de beide sets kon ik enige bemoedigende woorden tot Wim richten, zodat ik goede hoop heb, dat hij donderdagmorgen van de partij zal zijn. Het enige, waar ik me mee bezig houd, is de naam, waaronder Wim van Huis aan de start van het nieuwe seizoen zal verschijnen.
Er lopen immers aardig wat artiesten rond, die hun eigen naam niet (meer) vinden "klinken". Zij kiezen dan voor een artiestennaam. Als we de mogelijkheden van Wim van Huis op een rijtje zetten, dan krijgen we de volgende pseudoniemen. In het Engels Billy of House en eventueel Billy of Home. Klinkt niet echt goed. Auf Deutsch: Wilhelm von Haus. Veel te bombastisch. Ik ga derhalve voor de Franse variant: Guillaume de la Maison.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten