Nu had Ada bedacht, dat ik dit weekeinde de man met de hamer mocht spelen. Denk niet, dat dit een taakstraf was. Eenieder, die mij enigszins kent, weet dat ik van de prins nimmer kwaad weet.
In de tuin waren een dertigtal houten paaltjes verrot en deze moesten vervangen worden. Op vrijdagmiddag huurde ik bij een doe-het-zelfwinkel een grondboor en een grote houten hamer, die ik met de fiets ophaalde. Thuis aangekomen ging ik meteen aan de slag. De verrotte paaltjes braken vrij snel bij de grond af, dat was het punt niet. Het punt was om vervolgens de punten uit de grond te halen.
Met de grondboor creëerde ik enige ruimte om de eerste houte punten eruit te krijgen. Al vrij snel bleek, dat dit lastig was, zodat het vrij lang duurde, voordat de eerste punt uit de zompige klei gewrikt was. Vervolgens ging het wat makkelijker: er was meer ruimte om te wrikken. Als er één schaap over de dam is...
Desondanks ben ik, afgezien van de rijstmaaltijd, van 5 tot 9 constant bezig geweest. Zodoende had deze schaatser de vreemde gewaarwording om 's avonds spierpijn te voelen in mijn armen, terwijl ik altijd met mijn armen op de rug schaats.
Daarnaast dreig ik ook nog een eelt op mijn handen te krijgen. Volstrekt overbodig: ik heb al eelt op mijn ziel.
De volgende ochtend stonden Ada en ik om 8 uur al in de tuin, om de nieuwe paaltjes in de grond te slaan. Nu hebben we samen een prima werkverdeling: ik ben voor het grove werk, Ada met haar groene vingers voor het subtielere gedeelte. Hoor ik daar een enkel hoofd mompelen: "Op het werk is het niet anders...."?
Dit werk schoot harder op dan gedacht. Maar ja, wat wil je ook, met een getrainde atleet als man met de hamer!
Om half 11 zaten alle palen in de grond en kon ik de grondboor en de hamer terugbrengen en de borg in ontvangst nemen, die ik vervolgens bij het boodschappen doen meteen weer uit kon geven.
's Middags ging ik nog een kleine 10 km hardlopen, dus voor mij was de afstand te kort om die andere man met de hamer tegen te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten