Nieuwjaarsreceptie of de eerste klap is een daalder waard

Terwijl in het noorden van het land op beijzelde wegen kon worden geschaatst, fietste ik met een graad of 6 boven nul naar de Leidse IJshal. Het begin van de eerste training van de "Krasse knarren" leek wel een Nieuwjaarsreceptie.
Na een twintigtal handen geschud te hebben, begonnen we aan de gebruikelijke piramide van 125 rondjes. Het was weer even onwennig om na 2 weken alleen schaatsles gegeven te hebben aan kinderen weer op vol tempo door de bochten te gaan.
Net toen ik het idee had, dat het goede gevoel weer terug was, hoorde ik aan het begin van de 15 rondjes een harde klap achter me. Er was iemand in de bocht onderuit gegaan en tegen de boarding geknald. En dat, terwijl er vanaf Nieuwjaarsdag niet meer mocht worden geknald....

Licht gebutst probeerde deze "Krasse knar" het nog even, maar de blauwe plekken zaten iets te veel in de weg.

Bij het blok van 20 rondjes deed ik hetzelfde. Het gezegde luidt: "De eerste klap is een daalder waard". Nu ben ik een bescheiden mens, dus ik hoef niet het volle pond te hebben. Bij het uitgaan van de bocht gleed mijn linkerschaats onder me weg. Ik gleed schuin op de boarding af. Het grootste deel van de klap werd opgevangen door mijn kniebeschermers en mijn rondenteller. De laatste lag in de kreukels. Ik kon opstaan en weer doorgaan, ook al moest ik de rondjes nu met mijn vingers tellen.

Met een lichte kneuzing van de bovenkant van mijn scheenbeen kon ik gewoon doorschaatsen. Zolang ik bewoog, had ik er geen last van. Dat kwam goed uit, want bij de 5 kilometer was weer mijn beurt om kopwerk te doen.
De rest van de piramide verliep gelukkig gladjes, zodat we na afloop met een elftal "Krasse knarren" aan de koffie en de warme chocolademelk konden in de kantine van de IJshal. Hier praatte ik bij met Frits van Huis, die terug was uit Zuid-Afrika en met Jan Versteegen, die prachtige verhalen had over de beginjaren van "The Shoes".

Na bij Ooms Sport een nieuwe rondenteller gekocht te hebben, fietste ik weer op huis aan, waar ik onder de douche kon constateren, dat er geen bloeduitstorting zat. Gemiddeld val ik 1 keer per jaar, dus ik hoop, dat de eerste klap meteen de laatste in 2016 was.