Voordat ik om half 1 naar Katwijk fietste, had ik thuis gewerkt. Daar luisterde ik behoorlijk vaak naar dit lied van de Zangeres Zonder Naam. Niet omdat ik ineens een fan geworden ben van deze Leidse zangeres, maar omdat er een lied gezongen moest worden voor een jubilaris en dan is het toch handig als je de melodie goed kent.
Na op het terras enkele Wieckse witten gedronken te hebben, hadden we een overheerlijk buffet. Daarna werd Annemarie in het zonnetje gezet. Uiteraard deed ik ook een duit in het zakje.
Aanvankelijk dacht ik aan een lied op de melodie van "Wel Annemarieke, waar gaat gij naar toe? Ook "Sweet silver Anny" van BZN, aanvankelijk een rockband met stevige nummers, passeerde de revue, maar uiteindelijk viel mijn keuze op een gedicht.
Zilveren Annemarie
Een kwart eeuw geleden kwam ze werken bij de bibliotheek.
Nou, dat hebben we geweten, want al spoedig bleek,
dat we een soort tornado in huis hadden gehaald,
waarbij je als collega het idee hebt, dat je faalt
als je je met haar hoge tempo gaat vergelijken.
Nee, onze Annemarie weet van geen wijken.
Nu schijnen de boekenkarren Arbo-proef te zijn,
maar als je razendsnel wilt ruimen is het niet fijn,
als zo’n propvolle kar plotsklaps kantelen kan
over een drempel of een richeltje, want dan
ligt de vloer ineens bezaaid met stapels boeken,
terwijl je zelf de EHBO-trommel op moet zoeken.
Laten we nog even doorgaan op het strooien:
je hebt mensen, die geld over de balk gooien.
Annemarie doet aan zulke fratsen nimmer mee.
Bij de invoering van de euro had ze een beter idee.
Ze nam de bak met wisselgeld naar boven mee
en op de administratie toonde ze, zonder dollen,
hoe je het muntgeld heel goed kunt laten rollen.
Nu zijn euro’s natuurlijk handiger dan lires,
want die hadden vaak een nulletje of zes.
Dat stond Annemarie toch wat minder aan
daar ze liefst jaarlijks naar Italië wil gaan.
Op het gevaar af voor racist te worden versleten,
hoe bruin ze dan is, dat wil je echt niet weten.
Zelfs in kille regenachtige januarimaanden
houden onze klanten Annemarie staande
met de vraag of ze net op vakantie is geweest.
Maar ook het zwemmen is voor haar een feest
en de omstanders en kenners zeggen dan wel:
“Kijk, ze doet de borst- en de rug-Krouwel!”
Annemarie, het zilver is binnen, dat is niet fout,
maar iedere sporter gaat natuurlijk voor GOUD!
Na de ceremonie protecolaire volgde op deze heerlijke zomeravond het eveneens heerlijke dessert. Wat minder fijn was, was dat het steeds meer betrok. Om kwart over 10 stapte ik maar op de fiets om op tijd thuis te zijn, voordat deze zomerse onweersbui los zou barsten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten