Vanaf Campingplatz "Bruckenkopf" reden we naar Jülich, waar we die Zitadelle bekeken. We reden anders de stad uit als vorig jaar, maar op weg naar Düren kwamen we genoeg bekende punten tegen op het onverharde fietspad langs de Rur van Altenburg naar Hoven. Wat ons niet bekend voorkwam was de wilg, die over het fietspad was gevallen, vermoedelijk afgelopen vrijdag. Het pad was bezaaid met takken en takjes, een teken, dat het flink tekeer moet hebben gegaan. Ook de vele diepe plassen waren hier een bewijs van.
In Düren zochten we een terras op bij een Konditorei. Toen we wilden bestellen, moesten we plaats maken. Een klant was onwel geworden en de ambulance kwam eraan. Nadat de patiënt was afgevoerd, bestelden we cappuccino, Kakao en 2 stukken kwarktaart. Ik keek in de Bild op de toonbank voor het weerbericht en moest van de cheffin, die haar eerste cursus klantvriendelijkheid nog moest volgen, deze krant kopen. Dat deed ik uiteraard niet.
Vanaf Düren werd de Rur Ufer Radweg steeds mooier. Na de kermis, die kan wedijveren met die van 3 oktober, fietsten we door de bossen naar Kreuzau, waarna het steeds glooiender werd. Wat is het hier mooi!
Met af en toe pittige klimmetjes koersten we aan op Nideggen, waar we halverwege de steilste klim bij een mooi uitzichtspunt lunchten.
We reden door het mooie dorp Abenden met veel vakwerkhuizen om de Rur een paak keer te kruisen op weg naar Heimbach. We kwamen langs de camping, waar we 10 jaar geleden met de jongste 3 kinderen en Stella, een vriendin van onze dochter, gestaan hadden. Dit haalde een hele serie herinneringen omhoog aan die vakantie in de Eifel.
We fietsten door Heimbach heen om langs de kleine Stausee richting Rurberg te trappen.
Het was erg druk met wandelaars op het fietspad. Met wat slalommen kwamen we een eind, maar op een gegeven moment liep onze route dood bij een volgende stuwdam. Geen nood, we reden een stukje terug. Er was een weg de berg over. Die moesten we kennelijk hebben. Het bordje, dat het nu een doodlopende weg was, negeerden we. Als fietser kun je er meestal wel omheen.
Voor de bouw van een park met luxe vakantiewoningen was echter de hele weg afgesloten en konden we alleen nog maar rechtsomkeer maken. De hele klim was tevergeefs geweest.
Doordat Ada op de plattegrond bij het Jugendstilkraftwerk keek, zag ze toevallig een getypt briefje. De Rur Urer Radweg was omgeleid. Ons plan om naar Schleiden te fietsen lieten we varen. We zetten onze tent voor € 10,- op bij een eenvoudige camping aan de overkant van de brug. Er stond slecht 1 andere tent op Campingplatz Kohl.
In het zonnetje fietsten we via Hasenfeld naar Heimbach. De supermarkt was dicht. We namen bij de midgetgolfbaan een ijsje en gingen wandelen langs de Rur.
Het wandelpad, dat we eventueel terug zouden willen nemen, bleek ongeschikt voor fietsers. We besloten naar Trappistenabtei Mariawald te klimmen. Het was een prachtige, maar behoorlijk steile klim over een pad, dat bij regen dienst doet als beek. Om de 200 meter was er een kapel met de kruiswegstatie. Dat ging door tot de kloostermuren.
We bekeken de abdijkerk, die naar Rooms-Katholieke traditie vol wierooklucht was.
Over een ander pad daalden we af.
Via mooie uitzichtspunten kwamen we in Heimbach.
Hier kwamen we langs galerie Augenweide. Een fraaie woordspeling op mijn favoriete Duitse folkrockgroep Ougenweide.
Op het terras van "Zur alten Mühle" aten we Rindergulasch mit Nudeln. Na € 25,60 betaald te hebben fietsten we om half 9 over dezelfde route als vanmiddag langs een spiegelglad stuwmeer naar Campingplatz Kohl, waar de dagetappe 70 km bleek te bedragen.
De hele nacht was het een komen en gaan van buien, maar toen we om 8 uur de tent verlieten, keken we tegen een strak blauwe lucht aan. Na afscheid te hebben genomen van de vriendelijke campinghoudster reden we om half 10 via Hasenfeld klimmend en dalend naar de Staudamm bij Schwammenauel. Deze stuwdam staken we over om op behoorlijke hoogte vrij vlak boven de Rursee te fietsen over halfverharde bospaden. Mede dankzij het zonnetje zag het er allemaal schitterend uit: dicht beboste steile hellingen en diep onder je het stuwmeer.
Om een uur of 11 waren we in Rurberg, waar we bij de Tourist Information een goede kaart van de Eifel kochten. Op het terras van een restaurant met uitzicht op de Rursee namen we de dagelijkse dranken bij verrukkelijke Käsetorte.
Daar de hoeveelheid contant geld begon te slinken, zochten we de Volksbank op. Deze was gelegen in het hoge gedeelte van Rurberg. Dat betekende een flinke klim voor we konden pinnen. Na de afdaling verlieten we de Rur Ufer Radweg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten