Normaal gesproken ga ik voor de fietsvakantie in de zomer voor de laatste keer voor het schaatsseizoen naar de kapper. Met dit feest in het vooruitzicht, alsmede een mogelijke reünie van "De Hobbit" in Nieuw-Vennep, sloeg ik deze knipronde maar over en liet ik mijn haar alvast groeien.
Nu had ik echter buiten de waard gerekend. Zondagochtend begon Ada over mijn soms wat wilde haar. Ik legde uit, hoe de vork in de stel zat.
Daar nam ze echter geen genoegen mee: "Als je er niks aan doet, kom ik in protest!"
U merkt het, we stammen beiden uit de protestgeneratie, die deze week een icoon verloor: Scott McKenzie.
In 1967 werd hij op slag beroemd met "San Francisco". Dit nummer, zijn enige hit trouwens, vatte de tijdgeest van die jaren goed samen. Afgelopen zaterdag overleed hij op 73-jarige leeftijd.
Vanmorgen zat ik om half 9 bij trainingsmaat Edwin Minnee, die de opdracht van Ada nauwgezet uitvoerde: de bakkebaarden kortwieken en het haar uit mijn nek verwijderen. Durf nu nog eens te beweren, dat ik uit mijn nekharen klets....
Deze vaak in de prijzen vallende kapper uit Katwijk knipte mijn haar dusdanig, dat eind november de oren wel bedekt zullen zijn.
Wat mij betreft kan de winter dus vroeg invallen. Aldus deze natuurijsschaatser, die bij tijd en wijle nog naar zijn schat van een vrouw luistert ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten