Kroondomein

Je hebt ramptoeristen, die op een ongeluk afkomen als vliegen op de stroop. Je hebt ook Oranjeklanten, die en masse naar officiële plechtigheden van ons koningshuis afkomen om daar met vlaggetjes en dergelijke achter de dranghekken plaats te nemen. En daarnaast heb je nog wat flierefluitende hardlopers, die op een totaal andere manier van ons koninklijk huis genieten.

Tot deze laatste categorie behoren Hans Boers en ik. Na vandaag aan het begin van de middag tot 2 uur geoefend te hebben in de Lokhorstkerk in Leiden op "Cry of the earth" van Tony Biggin en "Requiem" van Bob Chilcott, fietste ik meteen na de repetitie naar huis om mijn sportkleren aan te trekken, daar ik om 3 uur weer bij station Voorschoten moest zijn.
Samen liepen we, herinneringen ophalend aan de laatste gezamenlijke sportactiviteit, schaatsen in de sneeuw op de Vogelplas, naar "de Horsten" toe.

Niet zozeer om onze aanhankelijkheid aan de hoofdbewoners van Eikenhorst te tonen, maar gewoon omdat je daar zo prachtig kunt hardlopen. Wat dat aangaat mogen we blij zijn dat "de Horsten" een kroondomein is, want anders zou dit prachtige landgoed begin jaren '70 allang doorsneden zijn door de Leidse Baan. Jarenlang was een viaduct over de Papelaan een monument voor een van de meest overtuigende overwinningen van de milieubeweging op de asfaltlobby.

Laat ik eens raden: volgens mij heeft de royale steun van het huis van Oranje flink geholpen bij het behouden van het prachtige landschap in en om "de Horsten". Zodoende konden deze hardlopende onderdanen vandaag onder een waterig oranjezonnetje met volle teugen genieten van een rondje van 8 km in en om dit prachtige kroondomein.