"Neem het leven niet te serieus. Je overleeft het toch niet!"

Het was behoorlijk druk in de Leidse IJshal. Naast een peloton van 20 "Krasse knarren" reden er een stuk of 10 losse schaatsers rond. Het tempo op deze donderdagmorgen lag behoorlijk hoog. Door het koudere weer was het ijs keihard en gleed het erg goed. De gebruikelijke piramide van 125 rondjes werd op een kleine valpartij na zonder problemen afgewerkt.
Na afloop gingen we nog een rondje of 10 "mooi schaatsen" onder leiding van Wierd Wagenmakers. Terwijl wij daarna onze schaatsen uittrokken, zagen we ijsmeester Jan van Rijn een gaatje in het ijs boren. Met het oog op de 1000 rondjes van Leiden wilde hij weten, hoe dik het ijs was.

Welnu, het was 2 centimeter. Op natuurijs zou je daar natuurlijk doorheen zakken.

In de kantine werd de training uiteraard geëvalueerd. Dit plaatsten we wel in een breder perspectief. Vroeger kon je, als je bij een marathon of een (Alternatieve) Elfstedentocht te hard van stapel was gelopen en dit met een flinke inzinking moest bekopen, afdoen met: "Ik heb mezelf opgeblazen."

In dit tijdsgewricht wordt dit al snel verkeerd uitgelegd. Hetzelfde doet opgeld bij een Bommelding, een woordspeling die heden ten dage alle alarmbellen laat rinkelen.

Zo kwamen de bommeldingen bij seksboerderijen in Kropswolde en Waterhuizen van gisteren ook nog ter sprake. Een van mijn trainingsmaten wist te melden, dat er enkele seksbommen waren gevonden.

Wat dat aangaat kan de wereld wel wat meer "Blommenkinders" gebruiken. En zo kwamen we tenslotte uit bij de levensfilosofie van de deze week overleden protestzanger Armand: "Neem het leven niet te serieus. Je overleeft het toch niet!"

Deze paradijsvogel is naar het paradijs vertrokken.