Als kind van 7 heb ik in de winter van 1962-63 leren schaatsen op de Hoofdvaart in Nieuw-Vennep. In november 1979 kwam ik in Leiden wonen. Enkele weken later ontdekte ik de Ton Menken IJsbaan en sindsdien was ik daar op elke dinsdagavond te vinden. Ik had als recreant veel plezier in schaatsen. Begin jaren ’90 gingen mijn oudste kinderen bij de IJVL op schaatsles.
Mijn vrouw bracht de kinderen naar de Vondellaan, ik haalde ze op vrijdagmiddag na mijn werk op. Ik moest bijna een uur wachten. Op de vraag, of ze hulp konden gebruiken, kreeg ik “Natuurlijk” te horen en zo begon een kwart eeuw geleden mijn trainersloopbaan.
Maar bij vrijwilligersorganisaties worden actieve leden regelmatig gestrikt voor nog een klusje. Zo ging ik op zaterdagavond eens in de maand training geven aan gehandicapte schaatsers. Voor dit vrijwilligerswerk kregen we de legpenning van de gemeente Leiden voor de belangeloze inzet voor mensen, die het wat minder getroffen hebben in het leven.
Dankzij de onvolprezen IJshal had ik in 1997 de Elfstedentocht volbracht. Kramp in mijn kuit kon mij niet weerhouden, maar de boodschap was zonneklaar: voor het echte werk moest er meer getraind worden. Daar kwam de donderdagochtend met de “Krasse knarren” bij.
Op een gegeven moment werd er in de Schaatshal in de schoolvakanties iedere ochtend een instuif voor kinderen georganiseerd. Het kostte wat vrije dagen op mijn werk, maar er stond heel wat tegenover: die glunderende kindergezichten, daar kan geen geld tegenop!
Intussen was de voormalige Menkenbaan bijna 40 jaar oud geworden. In december 2012 trok de gemeente Leiden 4 miljoen euro uit om de baan aan de Vondellaan helemaal op te knappen. Probleem was echter, dat de eigenaar van het pand niet mee wilde werken. Uitstel volgde op uitstel.
Afgelopen voorjaar kwam er een plan voor een nieuwe ijsbaan bij zwembad “De Vliet”. Daarna ging het snel. Op dinsdagavond 5 juli ging de Gemeenteraad van Leiden unaniem akkoord met de aanleg van een 250-meterbaan, die verlengd zou gaan worden naar 333 meter indien de omliggende gemeentes mee zouden betalen.
Het was een onaangename koude douche, toen afgelopen vrijdag in de Leidse pers berichten verschenen, dat de nieuwe IJshal geschrapt was ten behoeve van een topsporthal. Actieve sportbeoefening van recreanten wordt opgeofferd ten behoeve van passieve sportbeoefening, omdat met name de tribunes het prijskaartje fors opdrijven. Het kan 14 miljoen euro kosten, maar dat kan net zo goed 25 miljoen worden. Met het verschil tussen die bedragen kun je zo ongeveer een volledige kunstijsbaan aanleggen!
Daarna hoorde ik het verhaal van een schaatser, die op 4 oktober bij de bewonersbijeenkomst was geweest van omwonenden van zwembad “De Vliet”. Op de vraag, waar de tekening van de nieuwe IJshal was, werd het ijzingwekkend stil aan de kant van de gemeente. Terwijl de Gemeenteraad, het hoogste bestuursorgaan van de gemeente Leiden, in juli 2016 toch unaniem besloten had om een nieuwe ijsbaan met warmtekrachtkoppeling aan te leggen bij zwembad “De Vliet”.
Werd hier door gemeenteambtenaren op eigen houtje gehandeld, of was men door de wethouder geïnstrueerd?
Het was hoe dan ook een draai van 180 graden.
Ik wil als recreant de befaamde toespraak van “het touwtje uit de brievenbus” van D66 prominent Jan Terlouw aanhalen: “Vroeger vertrouwden de burgers de politici!”
Een wethouder, die de vrijwilligers van de Leidse Schaatshal op pad stuurt naar omliggende gemeenten om geld los te krijgen voor een 333-meterbaan en hen achter hun rug om laat vallen als een baksteen, valt in mijn ogen niet in deze categorie.
Hoe zou het toch komen, dat steeds minder mensen politici vertrouwen?
Leden van de Gemeenteraad, u wacht nu de schone taak om dit vertrouwen bij de schaatsers te gaan herstellen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten