Het zal weinigen ontgaan zijn, dat het vandaag 75 jaar geleden is, dat in Normandië de lang verwachte invasie plaatsvond, die een cruciaal keerpunt was in de Tweede Wereldoorlog.
Als je het boek leest, dan besef je, dat de invasie ook had kunnen mislukken. De geluksfactor was wel gelukkig aan de kant van de geallieerden.
Zelf ben ik één keer op en rond de stranden van de invasie geweest. In de zomer van 1976 was ik met een oude Kever op vakantie. Daarbij kampeerden we een drietal nachten in Arromanches.
Uiteraard bezochten we het Musée du Débarquement, waar alle relevante informatie over de invasie te vinden was. Van hieruit begon de bevrijding.
Het spreekt voor zich, dat we ook op de landingsstranden zijn geweest. Ook zonder Duitsers, die op je schoten, was het soms al lastig genoeg om omhoog te klimmen.
Vooral Pointe du Hoc maakte wat dat aangaat een diepe indruk.
Dat gold ook voor de Amerikaanse erebegraafplaats in Colleville-sur-Mer. Ik werd in die dagen 21, toendertijd de leeftijd waarop je volwassen werd. Dan krijg je kippenvel op zo'n immens kerkhof met ruim 9.000 graven, waarvan de meeste slachtoffers ongeveer mijn leeftijd hadden.
Dit lied van "Wolverlei" is wat dat aangaat universeel.
Hopelijk is er nooit meer een D-day nodig.
Geboren en getogen in Nieuw-Vennep in een gezin met 12 kinderen en sinds 1979 woonachtig in Leiden. Mijn vader was de oprichter van het transportbedrijf B.Breed & Zonen in Nieuw-Vennep, dat nog steeds bestaat.
Ik ben in 1983 getrouwd en vader van 4 kinderen.
Ik train al sinds mijn verhuizing naar Leiden voor de Elfstedentocht en ben uiteraard een groot liefhebber van schaatsen op natuurijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten