Bij de gebruikelijke piramide van de "Krasse knarren" gaf het eerste rondje met John Val als openingsrijder 27 kilometer per uur aan. Een pittig tempo om mee te beginnen. Maar de rest van het blok van 5 rondjes gaf wisselende, maar vooral lage snelheden aan: van 11 tot 19 kilometer per uur, terwijl we beslist niet temporiseerden.
Toen de snelheidsmeter bij het eerste blok van 10 rondjes nog steeds sterk wisselende snelheden aangaf, werd de oorzaak ervan mij duidelijk. De meter stond gericht op de uitrijbaan langs de binnenboarding. Met deze bevinding schaatste ik naar ijsmeester Jan van Rijn toe.
Die kon ik in mijn zak steken.
Wie ben ik om de ijsmeester tegen te spreken? Maar hij liep daarna wel naar de snelheidsmeter en richtte deze beter. Zo konden we zien, hoe hard het peloton van 20 "Krasse knarren" temidden van een tiental losse schaatsers werkelijk reed.
Het hoge tempo van de beginblokken werd verlaten en met de afgesproken snelheid van maximaal 26 per uur werd de rest van de piramide afgewerkt. Het was niet meer zo gejaagd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten