Pien Keulstra

Het was een klein berichtje op de site van de NOS: "Het schaatstalent Pien Keulstra komt voorlopig niet in actie. Keulstra heeft, zo meldt de schaatsbond KNSB, een eetprobleem dat tot gezondheidsklachten heeft geleid.
De Boekelose blijft wel deel uitmaken van de selectie van Jong Oranje en zal, zodra haar gezondheid dat toelaat, de training weer oppakken.

Keulstra schreef een jaar geleden bij de NK afstanden verrassend de 3.000 en 5.000 meter op haar naam, waarmee ze de jongste Nederlandse schaatskampioene ooit werd."
Achter dit bericht gaat een persoonlijk drama schuil. In gewoon Nederlands staat er, dat Pien Keulstra anorexia heeft. Deze eetstoornis treft vooral jonge vrouwen, die aan een door de modewereld opgedrongen schoonheidsideaal willen voldoen.

Bij sporters, en dan met name sportvrouwen, wil het eraf trainen van alle vetresten ook nog wel eens ontaarden in anorexia. Het bekendste voorbeeld hiervan is Leontien van Moorsel.
Het verraderlijke van streng lijnen is, dat je lichaam het hongergevoel uitschakelt. Het is een overlevingsmechanisme van het lichaam. Het voorkomt, dat je, in tijden van hongersnood, de hele dag een hongergevoel hebt.
Zelf ken ik dit mechanisme uit eigen ervaring. En dat komt niet, omdat ik anorexia had. Daar deden we in het gezin, waarin ik ben grootgebracht, niet aan.

Nee, het had alles te maken met de kaakoperatie, die ik in 1975 heb ondergaan. Ik heb toen 6 weken op vloeibaar voedsel geleefd. Niet bepaald wat je sportvoeding noemt. Ik ben in die periode dan ook flink wat afgevallen.
Je wordt er niet bepaald sterker van. Sterker nog, als je te weinig eiwitten binnenkrijgt, worden de eiwitten uit je spieren gebruikt.
Maar het hongergevoel? Dat is na 3 dagen verdwenen.
Ik wens Pien Keulstra bij deze dan ook heel veel sterkte toe bij het overwinnen van deze letterlijk slopende aandoening.