Als we het weer, dat we dit weekeinde hebben, over 2 maanden krijgen, dan kunnen we weer schaatsen op de Vogelplas.
Zo ver is het echter nog niet. Eerst moet er nog flink aan de conditie gewerkt worden. Met Jaap de Gorter zou ik vanmiddag naar Wil Verbeij fietsen om gezamenlijk de Swetterhageloop te doen.
Nadat ik terug was van het boodschappen doen bij "De Helianth", kreeg ik thuis te horen, dat ik Jaap even terug moest bellen. Dat deed ik. Mijn trainingsmaat meldde zich af. Na donderdagochtend meegeschaatst te hebben bij de "Krasse knarren", was hem 's middags gevraagd of hij 's avonds in kon vallen bij het zaalvoetbal. Vrijdagavond had hij schaatsles gegeven voor de IJVL en nu had hij spierpijn.
Verstandig. Het is goed om naar je lichaam te luisteren. Vaak doe ik dat wel, maar er zijn uitzonderingen. Soms heb je geen keus en moet je gewoon afzien.
De achillespeesblessure, die me de afgelopen 3 weken tot een soort rustperiode gedwongen had, voelde ik bij het inlopen met Wil Verbeij wel. We hadden startnummer 22 en 23. In totaal zouden er een man of 30 deelnemen aan deze loop voor het goede doel.
Bij het inlopen hadden Wil en ik geintjes lopen maken: "Jammer, Jaap, dat je er niet bij was, anders was de bronzen medaille voor jou geweest."
Na het startschot liepen we al snel op de derde en vierde plaats. Dat maak je niet iedere loop mee, dus Wil gaf er nog een extra snok aan. Met mijn gevoelige achillespees kon ik hem niet volgen. Bij de ijsbaan van Zoeterwoude liep wil dan ook fier op kop. Ik liep nog steeds op de vierde plek, toen ik werd ingehaald door een groepje marathonlopers, waarvan een enkeling de 50e marathon al "binnen" had.
Ik ging achter de kopman van dit groepje lopen en tegen de harde noordoosten wind in kwamen we steeds dichter bij Wil. Op een gegeven moment liep ik zelfs een paar honderd meter op kop.
Met een man of 8 liepen we achter onze fietsende gids aan, die luistert naar de naam Melanie.
Bij de bocht bij Zoeterwoude Weipoort gaf een van de marathonlopers wat extra gas. Ik moest even passen. Het groepje was een beetje uiteen geslagen, maar ik liep erg makkelijk vandaag. De pijn in de achillespees was onder het lopen weggetrokken en ik kon zelfs behoorlijk aanzetten. Ik liep weer naar de twee koplopers toe en bij het buurthuis van Weipoort nam ik brutaal de koppositie over en met een loper in mijn kielzog liepen we samen op de Zuidbuurt af. We zigzagden door deze wijk en met de wind in de rug kwam Swetterhage steeds dichterbij.
De andere loper deed ook de 6 km. Ik had me reeds verzoend met een tweede plek, daar sprinten niet mijn specialiteit is, maar ik kon de route uit mijn hoofd, daar ik met Wil deze weg op de fiets ook genomen had.
De weken "rust" na de flinke training voor de Halve marathon van Katwijk hadden er voor gezorgd, dat ik nu kennelijk goed in vorm ben, want ik volbracht de 6 km in 28 minuten....als winnaar!!!
Een unicum!
Startnummer 23 had me geluk gebracht. Winnen, en dat nog wel op de kortste afstand. Veel gekker moet het niet worden!
Nu had ik natuurlijk wel de mazzel, dat Jaap de Gorter niet meedeed, want die zou 5900 meter in mijn slipstream gelopen hebben om me er in de laatste 100 meter uit te lopen.
Wil kwam een minuut of 3 na me binnen, maar hij had op Swetterhage een beetje lopen dwalen en zo meer meters gemaakt.
Nadat een man of 15 van de 6 km was gefinisht en de top 5 van de 12 km, fietsten Wil en ik naar zijn huis voor een kop thee na deze primeur.
Ik had er meer dan 57 jaar op moeten wachten, voor ik een duurloop af kon sluiten als eerste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten