Zeedamp

Het weer in het de kuststreek werd vandaag voor een groot deel bepaald door zeedamp. Eind vorig jaar, toen ik regelmatig door de duinen van en naar mijn werk fietste om de 10.000 km vol te maken, had ik me voorgenomen om minstens één keer per week door de duinen naar of van Katwijk te fietsen.
Daar was het nog niet echt van gekomen. Ten eerste werkte het weer niet mee en ten tweede waren een paar tandwielen van mijn Batavus Jakima versleten, waardoor ik niet iedere versnelling goed kon trappen. Toch lastig als je heuvelopwaarts kracht moet zetten.
Het was grauw en kil weer, toen ik vanmorgen om 8 uur naar "de Klip" fietste om vandaar door de mistige duinen naar Katwijk te trappen.

Na gedane arbeid reed ik om half 2 terug op de heenweg. In de zeereep zag je duidelijk, dat het zeedamp was en geen mist. Er stond wind en je zag de nevelflarden landinwaarts geblazen worden. Bij mist zou de mist dan allang opgelost zijn.
Bij hotel "Duinoord" draaide ik landinwaarts en daar brak de zon door. Het werd meteen een stuk aangenamer. De vrij lage temperatuur van het zeewater zorgde ervoor, dat het in de kuststrook een stuk onaangenamer was dan een paar kilometer landinwaarts. In goed Nederlands noemen ze dit een microklimaat.
Thuis gekomen trok ik mijn hardloopkleren aan en liep de 3 km naar fietsenmaker Van Vliet in Noord-Hofland om mijn Jakima op te halen, waarvan de remblokken, de tandwielen en de ketting waren vervangen.

De oude, vertrouwde Jakima gaat dienst doen als reservefiets en reed weer lekker. Op de terugweg naar huis deed ik nog even wat boodschappen, alvorens ik mijn schaatsen scherp sleep met het oog op de winterbiatlon van aanstaande zondag.