Daar Hans Boers en ik ons eind mei al hadden opgegeven voor de Afsluitdijk Open en deze na een verschuiving in de datum van 21 augustus naar 4 september was gegaan, wist ik al een paar maanden, dat ik de dag na een loop van bijna 33 kilometer strandtraining moest geven.Ik had me er al op voorbereid, dat ik als een stijver hark als trainer mocht fungeren: ik zou wandelen, de oefeningen kort voordoen en aansluitend toekijken, hoe de anderen het er vanaf zouden brengen. De stramme strandtrainer in het kwadraat.
Niet ideaal dus, maar dat gebeurt wel vaker in het leven. Ik mag niet generaliseren: in mijn leven!
Nu had de verschuiving van de Afsluitdijk Open naar 4 september wel een voordeel: Hans en ik konden deelnemen aan de 22e Wassenaarse zwemloop. En dan hadden we toch een heel leuke middag moeten missen, die later nog leuker werd.
Achteraf bleken Hans en ik het brons te hebben gewonnen. Nu wil het geval, dat ik gisterenmiddag thuis was, toen er gebeld werd. Bas van de Wassenaarse zwemloop stond voor de deur.
"Je boft, dat ik thuis ben", zei ik: "Normaal gesproken zou ik nog in de buurt van de Afsluitdijk bivakkeren."
Tot mijn verbazing kreeg ik te horen: "Ik ook!"
Bas kwam de prijs voor de derde prijs overhandigen. Het was er eentje.
"Ik wil de prijs van Hans wel aan hem geven Ik zie hem morgenavond."
Het bleek, dat we letterlijk de prijs moesten delen. De een het ene halfjaar, de ander het andere. Gedeeld brons dus.
Als het aankomt op teambuilding niet eens zo'n gekke gedachte.
Ik dag de trofee in mijn sporttas zitten, toen we vanavond naar het stand van Katwijk gingen voor de strandtraining. Door het aflassen van de Afsluitdijk Open kon ik nu wel voluit gaan.
Daar de zon om half 9 al in de zee zou zakken, gaf ik de oefeningen in rap tempo met vrij weinig rustpauzes. Als oude rot in het vak wist ik echter wel, dat de eerste klap een daalder was, dus bij aankomst op het strand mocht Marjolein Donkerbroek meteen bokjespringen.
Zodoende was de avond al bij voorbaat geslaagd en terwijl de lucht langzaam maar zeker oranje kleurde, volgde een serie gevarieerde loopoefeningen het duin op, schaatsstappen en -sprongen, opdrukken, buikspieroefeningen en uiteraard de strandstoelslalom.
Om kwart voor 9 doken 5 IJVL-ers bij "Het Wantveld" in zee. Het water was heerlijk. Het werd al behoorlijk donker, terwijl wij de vrij hoge golven trotseerden. Het was een mooie afsluiting van de Katwijkse zwemloop.
Op het terras van "Het Wantveld" namen we een afzakkertje, waarbij ik het gedeelde brons aan Hans overhandigde. Eerlijk gezegd vind ik een gedeelde prijs leuker dan eentje, die alleen voor jezelf is. Gedeelde vreugd is immers dubbele vreugd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten