Door de harde wind was de tent nagenoeg droog gewaaid. We ruimden alles op en laadden het op de fiets. Na 3 dagen fietsen zonder bepakking was het wel weer even wennen.
We klommen een kleine kilometer naar Aysgarth Garage, waar de pompbediende annex dorpswinkelier ons weer allervriendelijkst hielp. Hij wees ons op de banken om de hoek, waar we in de luwte in de zon konden zitten, alsmede op de mogelijkheid koffie en thee te pakken.
Terwijl we ontbeten met ons restant muesli met melk en een zeer voedzame flapjack, zagen we een vogeltje met een witte borst wat wezenloos in het grint onder ons heen en weer hippen.
Toen we weggingen zagen we de oorzaak: Ada's fiets stond precies voor een nestje bij een plantenbak in de muur. Kleine vogelbekjes werden wijd opengesperd.
Om kwart voor 9 reden we voor de laatste keer langs onze stampub om met de wind in de rug oostwaarts te snellen door het Wensleydale. Het ging veel beter dan gedacht. Zelfs een helling van 17% namen we met bepakking zonder af te stappen.
Zo reden we over de A684 naar Bedale, een marktstadje uit 1251, waar we onze eerste stop hielden.
In een tearoom aan het gezellige marktplein namen we cappuccino en jus d'orange met 2 stuks carrotcake. Een Engelsman, die onze fietsen buiten uitgebreid bekeken had, kwam ons binnen complimenteren met de wijze van bepakken. Hij was wel eens op fietsvakantie geweest in Holland.
Over de drukke weg naar Northallerton gingen we verder met de harde wind in de rug. Onderweg waren er maar liefst 3 plaatsen, waar stoplichten geplaatst waren bij wegversmallingen. Doordat we als fietsers overal langs konden, waren we eerder in Northallerton dan de meeste automobilisten. Bij Waterstones kochten we een fietskaart van het westelijk deel van the Yorkshire Moors. Een gouden greep.
Onder een grauw wolkendek volgden we het bord National Cycle Network 8 miles. Op de stenen brug van Crosby Manor namen we om 1 uur onze lunch, voordat we bij Knayton aan het echte klimmen begonnen. We hadden geluk. Vandaag waren er wegwerkzaamheden begonnen. Als fietsers konden we er langs.
Na een flinke klim volgde een dito afdaling. Het duurde wel erg lang, voor Ada ook beneden was. Ik fietste dus terug en zag, dat mijn vrouw er net aankwam.
Het bleek, dat de oude route op mijn kaart anders was dan op de nieuwe kaart van the North Yorkshire Moors. Na enig beraad klommen we terug en sloegen rechtsaf halverwege Felixkirk en Kirby Knowle en kwamen zo vlak voor Boltby uit.
Aan een wandelaarster vroegen we, of daar een camping was. Dat wist ze niet, maar wel dat "High Paradise Farm" een Bed & Breakfast en een tearoom had.
We klommen in Boltby, daalden af naar de ford en klommen steil naar "High Paradise Farm", waar de camping feitelijk neerkwam op wild kamperen. Er was alleen een kraan met koud water en een w.c.
Onder het genieten van 2 overheerlijke cakes met de dagelijkse dranken hoorden we, dat we 's avonds konden eten in deze afgelegen boerderij. We besloten tot een nacht B & B.
Na ons geïnstalleerd te hebben op onze kamer na bijna 68 kilometer fietsen, gingen we om 4 uur wandelen. Eerst liepen we naar the Cleveland Way, daarna liepen we door de heide op, daarna liepen we door de heide op.
We staken Dale Town Common over en genoten van de vergezichten op deze heide met overal plukjes schapen. Tezamen was het een grote kudde.
Via klaphekjes kwamen we op de onverharde weg naar Arden Hall. We liepen terug naar the Cleveland Way.
Onderweg erden we ingehaald door een amazone. Als voormalig lifter stak ik mijn duim op, maar de ruiter zei: "It's a good walk."
Foto's schietend deden we dat dan maar.
Bij het kruispunt stond een ouder echtpaar met hun zoon. Zij kenden de omgeving op hun duimpje. Van hen kregen we diverse tips.
Eerst daalden we de steile weg met werkelijk fantastische vergezichten op the Yorkshire Dales op deze heldere avond deels af.
Via een steil paadje bij de rotsen klommen we weer omhoog, daar we anders te ver uit koers zouden raken.
Zo liepen we boven the Chalk Scars naar het pad naar de bossen bij Gallow Hill.
Door het bos wandelden we terug naar "High Paradise Farm", waar we om 7 uur aan konden schuiven voor een meaty and veggie platter. Het smaakte verrukkelijk, net als de Helmsley Honey.
Een wandeling van 3 uur maakt hongerig.
Na het eten maakten we plannen voor morgen en overmorgen, nadat we ons verblijf in dit paradijs met nog een dag verlengd hadden.
De naam "High Paradise" is juist gekozen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten