Voor de schaatsers op natuurijs onder ons ziet de verwachting er de komende week een tikkeltje minder uit.
In de 30-dagen anomalie is goed te zien, hoe snel de te koude periode vanaf 10 april is weggepoetst door het thermisch geweld van de afgelopen week.
Hierboven die van 5 mei, hieronder die van vandaag.
Hieruit blijkt eens te meer, hoe snel de temperaturen oplopen Dat deed het vandaag ook in Italië, waar Tom Dumoulin vandaag zijn roze leiderstrui in de voorlaatste bergetappe kwijtraakte.
Voor de derde keer in 2 jaar tijd dreigt een Nederlander in het zicht van de haven te stranden in een van de 3 grote ronden. Dumoulin verloor in 2015 de rode trui in de Vuelta op de voorlaatste dag, Steven Kruijswijk vorig jaar een dag eerder de roze trui en vandaag volgde Dumoulin dat slechte voorbeeld. Wat is dat toch? Is het toeval? Kunnen we slechter met de druk van het favoriet zijn omgaan? Is het het euforische gevoel van "We zijn er al!", waar Nederlanders nogal een handje van hebben? Of is dat het karma, wat Vincenzo Nibali gisterenavond ter sprake bracht?
Het is nog niet verloren, want er komt zondag nog een tijdrit van 30 kilometer, maar je kunt daarin altijd beter met een voorsprong beginnen, ook al ben je specialist in de race tegen de klok. Vooralsnog kunnen we nog geen "Gloria" aanheffen.
Of "we" de Giro winnen weet ik uiteraard niet, maar wel weet ik, dat ik de komende week volledig in Italiaanse sferen ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten