Vanmiddag fietste ik onder een halfbewolkte hemel naar de volkstuin toe. Mijn vrouw was er al eerder naar toe gereden. Na een koude maart moest er langzamerhand wel wat gedaan worden.
Nu heeft Ada groene vingers. Die gave heb ik niet. Af en toe een groene neus, daar blijft het bij mij bij.
Desondanks had Ada wel wat voor mij te doen, terwijl zij wat zaaigoed uitpootte. Ik kon takken klein knippen. Daar kon ik mij wel in vinden. Anders mocht men eens denken, dat ik met een takkewijf getrouwd ben.
Ik deed dus, wat er van mij verlangd werd. In anderhalf uur heb ik menig takkie verknipt....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten