De winter die toch begon

Op de site van het KNMI staat een terugblik van de afgelopen meteorologische winter onder de zeer raak gekozen kop "De winter die toch begon". De afgelopen vorstperiode was een vreemde eend in de bijt. Na 2 veel te zachte maanden was februari vooral een kwakkelwinter met een bitterkoud slotakkoord. In januari had hetzelfde weer ons wellicht een Elfstedentocht gebracht.

Dit staatje met de temperatuuranamolie spreekt wat dat aangaat boekdelen. Hetzelfde zien we terug bij de Hellmanngetallen van deze winter. Na in 2 maanden slechts een enkel puntje bij elkaar gesprokkeld te hebben, kwam de graadmeter hoe koud de winter was in Voorschoten toch nog uit op 27,4 en in De Bilt zelfs op 31,5. Daarmee is het nog steeds een zachte winter!

Nu is er een vuistregel, die zegt dat je een Hellmangetal van 15 nodig hebt om op natuurijs te kunnen schaatsen. Dat klopt heel aardig met hoe het de afgelopen week is gegaan. Deze echte winterweek maakte het mogelijk om 6 dagen achtereen te genieten van rijden op natuurijs in het algemeen en de Vogelplas in het bijzonder.

Mijn winterverwachting van afgelopen december, en eigenlijk al in augustus gedaan, klopt heel redelijk met hetgeen de afgelopen maanden is gebeurd. Alleen moet ik wel zo eerlijk zijn, dat ik zo'n late winter niet had verwacht.

Zodoende durf ik nu al een uitspraak te doen over de komende 3 winters. We gaan 3 koude winters tegemoet. Dat heeft  te maken met het zonnevlekkenminimum, waar we op af stevenen.

Hierboven zijn wat zonnevlekken te zien, hieronder een zon zonder uitbarstingen.

De koude winters zitten veelal bij een zonnevlekkenminimum.  

Als je deze grafieken naast de lijst met Hellmanngetallen legt, dan zie je een heel aardige overeenkomst.

Hoe koud de winters echt gaan worden, daar kan ik uiteraard geen zinnig woord over zeggen, maar wel dat de kans op 3 koude winters stukken groter is dan normaal. Ga dus trainen in de Leidse IJshal of een kunstijsbaan bij u in de buurt.

Dan komt u beslagen ten ijs.