Wie het mooist valt

Afgelopen week viel me op de aanwinstentafel een boek met een opvallende titel op: "Wie het mooist valt" van Sara Novic.

"Die titel moet ik onthouden", dacht ik: "Met schaatsen komt die ongetwijfeld een keer van pas."

Toen kon ik nog niet bevroeden, hoe gauw de titel toepasselijk zou zijn. Vanmiddag namelijk al. Mijn vrouw en ik kwamen uit de Leidse binnenstad gefietst en reden langs het Stevenspark.
We reden genoeglijk pratend naast elkaar. Een vrouw kwam ons tegemoet gereden. Zij keek naar het volkstuintje langs de kant van het fietspad en lette verder niet op. Als een volleerd spookrijder kwam ze op onze weghelft te rijden.

We konden niets anders meer doen dan snel uitwijken. Onze voorwielen kwamen daarbij tegen elkaar en iedere fietser weet, dat je dan onderuit gaat. Ik viel zijwaarts in het riet en het hoge gras langs de poldersloot. De schade was 2 kleine schrammetjes.
Mijn vrouw viel over het stuur van haar fiets. Zij kwam op het asfalt terecht. Met ontvelde knie en een paar blauwe plekken viel de schade gelukkig erg mee. Het had erger af kunnen lopen. Je kunt zeggen, dat we met de schrik vrij kwamen.

Nadat ik het stuur van Ada's fiets recht gezet had, konden we onze weg weer gewoon vervolgen.