Onder de bezielende leiding van de onvolprezen Wim de Ru begonnen we om 2 uur aan "Anger", het tweede deel van het "Requiem" van Tony Biggin. Qua noten viel het wel mee, maar niet de maatsoort: een 7/8e maat. Voor ons amateurs geen alledaagse kost.De maat houden krijgt ineens een heel nieuwe dimensie.
Benjamin Britten om precies te zijn. Maar hij bezorgde ons veel tongbrekers in het stuk, dat begint met " Let Nimrod, the mighty hunter".
Om ons met een goed gevoel naar huis te laten gaan, sloot Wim de repetitie af met de aansluitende fuga. Niet echt makkelijk, maar je struikelde in ieder geval niet over je woorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten