Op de bouwplaats

Na een kwartaal lang onze kleinzoon niet gezien te hebben, begint er eindelijk weer wat regelmaat in te komen. Vorige week bleef hij zelfs 3 nachten logeren, vanmorgen werd hij gebracht voor een nachtje logeren.

Vrijdag wordt weer een dag om naar uit te kijken.

Daar oma vanmorgen naar haar werk moest, had opa het rijk alleen. Met de poppenwandelwagen met het konijn erin wandelden we eerst naar het speeltuintje om de hoek. De glijbaan was echter nog nat. Derhalve kuierden we naar de bouwplaats. Alvorens we daar waren, kwamen we langs een ander speeltuintje, waar een kind van 3 aan het spelen was op het speeltoestel met glijbaan. Samen vermaakten de peuters zich een klein half uur. Ook de schommel werd nog bezocht.

Op ons gemak wandelden we naar de rand van de wijk, waar we uitzicht hadden op de bouwplaats van Rijksweg 11 West.

Mijn kleinzoon keek zijn ogen uit naar de hijskranen, bulldozers, graafmachines, tractoren en vrachtwagens.

Net zoals zijn oom, toen hij net zo oud was. Sommige dingen veranderen nooit.

Het was zwaar bewolkt en het begon ineens harder te waaien. Het zou kunnen gaan regenen. Tijd om naar huis te gaan. Bij onze straat aangekomen begon het te spetteren. Daar bleef het gelukkig bij.

Nadat hij wat aardbeien had geproefd, ging Faas met de duplo spelen, Opa dekte onderwijl de tafel, zodat oma om half 1 ook aan kon schuiven. Na de lunch konden we de kleine zo in bed schuiven.
Terwijl hij in zijn ledikant lag, gaf opa toe aan een Spaanse traditie: de siësta. Ook opa viel in slaap.

Buiten was het inmiddels lekker zonnig weer geworden, zodat de mannen Ada achterna gingen, die al dik anderhalf uur op "de omatuin" aan het werk was.

De wakkere knaap hielp oma bij het begieten van de net gepote planten en opa bij het plukken van de aardbeien. De appel valt niet ver van de boom.....