In het wielerpeloton zijn het zeer gewaardeerde krachten, ook al doen ze hun werk veelal in de stilte in de achterhoede: de waterdrager.
Zelf treedt ik bij warm weer ook regelmatig op als waterdrager, maar dan op de volkstuin. Door het warme weer van de afgelopen week is het weer zo ver. 
Bij het ontwaken om half 7 stonden we meteen op. De morgenstond heeft goud in de mond, vooral als je met water op de tuin aan de slag wilt gaan.
Na het ontbijt waren we om half 9 op de volkstuin, waar ik met het water geven in de kas mocht beginnen. In deze coronatijd kijken we niet op een tonnetje meer of minder.
Nu denkt iedereen, dat ik het werk als waterdrager, net als Sywert van Lienden, volkomen belangeloos doe.
Helaas moet ik u ernstig teleurstellen. Mijn vrouw stelde wel geheel belangeloos een ton voor de waterdrager beschikbaar. Sterker nog, nadat de bodem bereikt was kreeg ik van Ada tot tweemaal toe nog een ton.
Toen dit nog niet afdoende was om de planten in de tuin van 10 bij 20 meter voldoende water te geven, kon ik op en neer wandelen naar de sloot om de gieter met water te vullen.
Tijdens het gieten zag ik de eerste rode aardbei van dit seizoen op onze tuin. Deze plukte ik uiteraard.
Nu denkt u natuurlijk, dat ik deze aardbei snel in mijn mond zou laten verdwijnen, vergist u zich deerlijk. Ik spaarde deze uit mijn mond en gaf deze eerste oogst aan Ada, die zoveel voor mij over heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten