In 1962 schreef Heere Heeresma "Een dagje naar het strand". Deze dunne roman werd in 1968 ook verfilmd onder de titel "A day at the beach" door Simon Hesara.
Het plan ontstond vorige week. De driejarige is zeer geïnteresseerd in techniek en in bouwterreinen. Op de terugweg van de volkstuin zagen ze een tankwagen langs de kant van de weg staan, die werd volgeladen met water uit een grote container.
De chauffeur van de tankauto zag het en vertelde mijn vrouw, dat ze bij de aanleg van de Rijnlandroute gestuit waren op een zoute kwel.
Daar men geen zout water in de sloten in de omgeving wilde hebben, werd het zoute water met tankwagens naar de zee gebracht. De moderne variant van water naar de zee dragen.
Daar mijn vrouw met een van onze dochters had afgesproken, fietste ik om half 12 met mijn kleinzoon naar Katwijk toe. Na een minuut of 10 wachten kwam de eerste tankwagen aangereden.
De kleine kon zijn geluk niet op, want nadat de eerste lading was gelost, kwam er nog een trio tankauto's aangereden. Het tankwagenkwartet was binnen een half uur binnen!
Onder de techniekles aten we onze boterhammen op, waarna we samen naar het strand wandelden. Bij "Het Wantveld" deed ik navraag, of we voor de droogtrainingsgroep van de IJVL moesten reserveren voor 9 uur 's avonds?
Dat was zo geregeld, waarna de kleine jongen op het strand kon gaan spelen met de meegebrachte emmertjes en schepjes. Strandplezier is heel basaal.
Nadat de kleine technicus nog even goed keek, wat de twee shovels op het strand allemaal deden, wandelden we via de glijbanen weer terug naar de fiets. Op de Boulevard kwamen we langs de bomschuit bij de Vuurbaak.
"Zo'n bomschuit heeft opa boven op de boekenkast staan", zei ik.
Een antwoord bleef uit. De kleine strandjutter was in slaap gevallen. Van het plan om met hem naar de bibliotheek te gaan om prentenboeken uit te zoeken kwam dus niet zoveel terecht.
Vlak voordat we thuis waren hoorde ik vrolijk gekwebbel achter me. Het middagdutje had de peuter goed gedaan.
Nadat we thuis een spelletje hadden gedaan en ik een paar eigen prentenboeken had voorgelezen, konden we aan tafel met Ada. Na de maaltijd kleedde ik me om en fietste naar Jos Drabbels, waar Hans Boers ons oppikte voor de strandtraining.
Op Facebook had een IJVL-lid deze foto van een training uit 2013 geplaatst onder de titel "Gestrande walrussen in Katwijk".
Men kon toen niet bevroeden, dat ik op deze foto een verrassende variant zou bedenken.
Om half 8 vertrokken we met 9 IJVL-ers vanaf de ijsbaan van Katwijk naar het strand voor de Boulevard. Na daar ingewerkt te hebben was de eerste oefening de inmiddels iconische strandstoelslalom.
Daarna volgde een aantal oefeningen bij een behoorlijk steile strandopgang: Steigerungen, snelwandelen en bochtstappen.
Eén van de schaatsers zei: "Mijn bovenbenen lopen vol!"
"Dat is ook precies mijn bedoeling", antwoordde ik.
Op een stuk strand deden we een serie buikspieroefeningen. Daarbij had ik een nieuwe variant bedacht; valoefeningen. Met kinderen behoort dit tot mijn vaste oefenstof, maar blijkens het aantal botbreuken bij de natuurijsperiode is dit voor volwassenen ook geen overbodige luxe.
Een groot deel van de 40.000 gewonde schaatsers is toe te schrijven aan het met gestrekte armen de val te willen breken. Op deze manier breek je niet zozeer de val, maar vooral je polsen.
De kunst is juist, om jezelf slap te houden. De wet van de zwaartekracht zorgt ervoor, dat je een eenmaal ingezette val niet meer kunt stoppen. Door je slap te houden en waar mogelijk door te rollen, voorkom je in verreweg de meeste gevallen botbreuken. Blauwe plekken behoren wel tot de mogelijkheden.
Het slot van de strandtraining beleefden we op het terras van "Het Wantveld", waar we onder het genot van een goudgeel drankje konden genieten van een prachtige zonsondergang.
Het was een dagje naar het strand, dat smaakte naar meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten