In het westen van ons land heb je niet zoveel bergen. In Zwitserland zouden ze dit een molshoop noemen, maar wij noemen het vol trots de Seringenberg.
Mijn vrouw vertrok na het ontbijt naar de volkstuin. Warm weer en daarna vocht betekent, dat betekent groeizaam weer. Op de tuin is dan werk genoeg.
Ik had dat ook met het boodschappen doen. Ik fietste naar "De Helianth" om daar brood te halen voor mijn schoonouders en ons. Ook vulde ik de voorraad fruit aan.
Nu kunnen mannen slechts één ding tegelijk. Dat bleek, want al pratend met degene achter de balie stopte ik alles netjes weg in de drie meegebrachte tassen. Dacht ik. Want thuis gekomen bleek, dat er een brood minder in zat dan gedacht. Praten en aandacht voor mijn werk....
Wat dat aangaat ben ik een echte man!
Of dat voor de rest ook geldt, dat oordeel laat ik graag aan anderen. In ieder geval ben ik wel een mannetjesputter. Deze kwamen Hans Boers en ik tegen bij de duurloop door "De Horsten".
De maximumtemperatuur was vandaag bijna de helft van die van gisteren, maar met het hardlopen was dit wel zo prettig. Je loopt jezelf wel warm.
"Een extraatje", zei Hans.
Met het oog op de strandtraining van aanstaande maandag was dit een goede oefening. Dan pakken we ook wat klimmetjes in de duinen mee.
Na ruim anderhalf jaar konden we weer eens genieten van het uitzicht op de top van de Seringenberg. Maar ja, dan heb je altijd van die onverlaten, die hun best doen om het uitzicht voor anderen te verstoren.
Na de duurloop door "De Horsten" mocht ik doorfietsen naar "De Helianth". Wie zijn hoofd niet gebruikt, mag zijn benen gebruiken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten