Ellebogenwerk

Wie in het woordenboek zoekt, zal bij elleboog weinig vleiende spreekwoorden aantreffen.

"Met de ellebogen werken" betekent voordringen of vooruitkomen door andere mensen te benadelen, "Het achter de ellebogen hebben" achterbaks zijn.
Dat kun je van Annemiek van Vleuten niet zeggen. Ze startte vandaag bij het Wereldkampioenschap wielrennen met een gebroken elleboog na een harde val bij de ploegentijdrit afgelopen woensdag.

Niemand gaf een cent voor haar kansen. Maar dat is het leuke van sport.

Als knecht zat ze ineens in de kopgroep in de finale en wist Annemiek van Vleuten de regenboogtrui te veroveren.

Het is haar van harte gegund. Na de Giro d'Italia, de Tour de France en de Vuelta a España wint deze alleskunner ook het Wereldkampioenschap op de weg. 

Aanvankelijk had ik gedacht, dat Femke Bol dit jaar gezien haar gouden medailles op zowel de 400 meter hardlopen als hordenlopen dit jaar Sportvrouw van het jaar zou worden, maar op Van Vleuten staat dit jaar geen maat.
Maar goed, uit mijn nabije omgeving weet ik, dat wielrenners kunnen afzien als geen ander.

En dat zeg ik op het moment, dat de Halve marathon van Katwijk wordt gelopen, waaraan ik mee zou doen en waarvoor ik met een eenvoudige verkoudheid heb afgezegd. Maar ja, met corona mag je niet starten....

Vanmorgen fietste ik met Ada naar "De Helianth" voor de wekelijkse boodschappen. Uiteraard ging ik niet naar binnen, maar reed ik nog een blokje om, tot zij klaar was. Hierbij kruiste ik de wandeleditie van de 100 Bruggenloop.

Daarbij sprak ik heel kort met mijn oud-collega Annette, die een van de vele deelnemers aan deze loop door de mooie Sleutelstad was.
Mijn vrouw bracht de boodschappen naar haar ouders, ik bracht de boodschappen op deze regenachtige dag thuis.

Maar ja, we zitten dan ook in de herfst.