Pizza

Via een advertentie stuitte ik op de Nierstichting Elfstedentocht, die op zondag 21 oktober op 11 kunstijsbanen in Nederland verreden zou worden. Met een totaalbedrag van € 240,- aan sponsorgeld vertrok ik naar de ijsbaan in Haarlem. 

Met de kleding die ik aan had zou ik bij een sollicitatiegesprek voor hofnar een goede kans hebben gehad. Derhalve verbood Ada mij om me zo op de fiets en in de trein te vertonen. Met een afritsbroek en een trainingjack over deze fraaie kledij kwam ik op Leiden Centraal Martine, een collega, tegen. 

Om half 12 had ik mijn klûnschaatsen aangetrokken en reed alvast ruim 40 rondjes, alvorens te verzamelen voor de gezamenlijke start van de Nierstichting Elfstedentocht. De 50 ronden had ik als één der snelsten volbracht. Het was dan ook heerlijk weer om te sporten: een graad of 10, weinig wind en aan de noordzijde van de baan reed je nog in het zonnetje ook. 

Om kwart voor 2 reed ik naar de stempelpost om mijn klapschaatsen aan te gaan doen. Vrijdagmiddag had ik een mailtje ontvangen, dat ik een schaatsclinic met Ab Krook had gewonnen en technische tekortkomingen zie je nu eenmaal het snelst op hoge noren. 

Samen met 14 andere gelukkigen reden we naar een rustige hoek, waar we uitleg kregen van de oud-bondscoach. Daar het gezelschap zeer uiteenlopend was, begonnen we met de basishouding en de voornaamste basisvaardigheden, die iedere schaatser telkens weer moet trainen, ook de toppers! 

Daarbij vertelde Ab Krook de volgende anekdote: “Op een ijsbaan kun je geen hele verhalen vertellen.

Dat hoort een schaatser toch niet. In het voorbijgaan moet je dus in één woord aan kunnen geven, wat er verbeterd moet worden. Nu reed Rintje Ritsma in zijn beginjaren veel te onrustig. Om de rust in zijn slag te krijgen, was het noodzakelijk, om het rustmoment van het hangende been flink te verlengen. In die tijd had André van Duin een tophit met het lied over de pizza: effe wachten, nog effe wachten….pizza! 

Dus als ik “Pizza” riep naar Rintje, wist hij meteen, waar hij aan toe was." De groep werd in 3 groepjes verdeeld, waarbij de 3 kinderen, terecht, de meeste aandacht kregen van deze toptrainer. Met een Amsterdammer samen was ik de snelste van de snelle groep, die de diverse oefeningen uitvoerde. Aan het eind van de clinic kreeg iedere deelnemer te horen, waar hij het meest op moet gaan trainen. Bij mij was het nodig om, net als bij Rintje, het pizzalied vaak te zingen om veel meer rust in mijn slag te krijgen. Waar heb ik dat meer gehoord??? 

Met Ritsma is het in ieder geval goed gekomen……. Het laatste uur heb ik de 200 ronden vol gemaakt, onder aanmoediging van een paar kinderen, die telkens enthousiast “clown, clown” riepen als ik langs kwam. Toen ik bij 211 ronden was, moesten we de baan gaan verlaten. Met 80 kilometer schaatsen had ik mijn sponsors waar voor hun geld gegeven. 

De Nierstichting had ruim een ton opgehaald, en de deelnemers hadden een hele leuke dag gehad. Terwijl ik van het station naar huis fietste, kwam een bromfietser aan mij vragen, waar de Cruquiuslaan was. Geloof het of niet, het was een pizzakoerier! Er is dus geen ontkomen aan: de oefenstof voor dit jaar is effe wachten, nog effe wachten….pizza!