Valkenburg

Het zal geen sportliefhebber ontgaan zijn: deze dagen is Valkenburg het middelpunt van de wielerwereld. In en om deze plaats wordt het wereldkampioenschap wielrennen gehouden. Doordat ik ook af en toe nog moet werken, was het voor mij onmogelijk, om in Valkenburg aan de Geul te verblijven, maar Valkenburg aan den Rijn was voor mij het alternatief. Gisterenochtend was het noodweer. Ada ging er om half 6 al uit, daar ze met een vriendin ging wandelen en om 6 uur de trein moest hebben. Het regende pijpenstelen en er waren enkele flinke donderklappen. Ik dommelde weer in, om om 7 uur wreed gewekt te worden door de wekker. Na het ontbijt vertrok ik naar mijn werk. Aan de lucht te zien zou ik niet droog overkomen. Ik trok mijn regenbroek dus alvast aan en na een kilometer fietsen kreeg ik de eerste spetters al op me. Het begon steeds harder te regenen en daar er op de Kooltuinweg, die ik meestal neem, weinig schuilplekken zijn als het gaat onweren, koos ik voor de route door Valkenburg. In dit dorp aan de Rijn ging de regen over in hagel. Dat ging zo hard, dat de straat half wit was. Een bliksemflits en een donderklap na 4 tellen maakten het weerbeeld compleet. Het is trouwens typisch iets voor deze tijd van het jaar: de bovenlucht kan al flink koud zijn, de Noordzee is nog behoorlijk warm en dan kunnen er aan de kust makkelijk buien ontstaan. In het voorjaar is het aan de kust juist droger. Dan is de zee kouder dan de lucht boven het land. Een soort moesson dus. 's Middags moest ik weer in Valkenburg zijn. Tussen de buien door reed ik van de Hoofdbibliotheek in Katwijk aan Zee naar de bibliotheek van Valkenburg, waar ik in moest vallen. Als roostermaker was ik door mijn mogelijkheden heen en dan schuif ik mezelf maar in het rooster. Vanmorgen zou ik het liefst gaan skeeleren, maar de regenbuien maakten dat onmogelijk. Ik ging dus maar trainen voor de Halve marathon van Katwijk en liep via de Maaldrift naar het Valkenburgse meer, waar ik met een U-bocht omheen liep. Via de Voorschoterweg liep ik weer naar de Stevenshof toe, waar ik op de markt nog een tros bananen kocht, waarmee ik naar huis liep. Thuis gekomen bleek, hoeveel mazzel ik had: toen ik van huis vertrok, werd het net droog, terwijl ik nog geen 5 minuten binnen was, toen de hemelsluizen opnieuw open gingen. Om 1 uur fietste ik met droog weer naar Katwijk toe. Langs het voormalige vliegveld Valkenburg werd ik ingehaald door een scooter. Geheel in de geest van het WK wielrennen ging ik in het kielzog rijden en met 30 km per uur passeerde ik Valkenburg.