Ada ging er om half 7 uit om in de keuken de gisterenavond op de volkstuin eigenhandig geplukte sperziebonen te doppen. Het mag duidelijk zijn: mijn vrouw kan haar boontjes doppen.
Ik volgde haar voorbeeld, stapte uit de echtelijke sponde en om kwart voor 7 trok ik de voordeur achter me dicht om een kilometer of 8 te gaan lopen. Het was net als gisterenavond een verrukkelijke temperatuur om te gaan sporten. Ik liep langs de rand van de nu nog mooie rand van de Stevenshof.
Hopelijk blijft dat zo. De als Rijnlandroute vermomde Rijksweg 11 West valt niet meer tegen te houden. Maar provincie Zuid-Holland kan wel de afslag bij de A44 in een tunnelbak aan het zicht onttrekken in plaats van als een landschapsverpestend klaverblad in een van de laatste groene stukken tussen de Leidse en de Haagse agglomeratie.
Je moet er oog voor hebben, maar in alle eenvoud zijn de weilanden langs de Stevenshof erg mooi. Vooral vanmorgen, toen je met op de achtergrond "De Horsten" de nevelflarden boven de weilanden zag hangen. Een tijdens een hittegolf zeldzaam verschijnsel! Daar ik dit zo'n mooi gezicht vond met de opkomende zon, liep ik het fietspad twee keer op en neer.
Om half 8 zat ik aan de ontbijttafel met mijn vrouw.
Daarna voelde je de temperatuur met het uur oplopen. Ik bracht een groentepakket naar mijn schoonouders. Het verschil tussen de heenweg en de terugweg was duidelijk merkbaar.
Dat was helemaal het geval, toen ik om kwart over 2 op het heetst van de dag naar mijn werk in Katwijk te fietsen.
Na mijn avonddienst was de temperatuur een stuk lekkerder. Met de ondergaande zon boven de duinen fietste ik naar de volkstuin, waar Ada druk bezig was met oogsten. Ik gaf de planten in de kas water en plukte de snijbonen, voordat we samen op huis aan fietsten. Boven de weilanden hingen nevelflarden, waarin de koeien half schuil gingen, net als op deze door Huub Smeding gemaakte foto.
Zeg nu maar eens, dat de polders rond de Stevenshof niet mooi zijn....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten