dinsdag 30 augustus 2016

York

Het was een rommelige nacht met in het begin wat korte slapen, maar toen het wat was afgekoeld kwam er een diepe slaap tot een uur of 6. Ada sliep nog wat langer door. Ik las verder in "Oom Oswald" van Roald Dahl.

We waren er om 7 uur uit om de wasmachine uit te proberen. Halverwege de vakantie kan het geen kwaad om de gebruikte kleren te wassen. We ontbeten in de keuken, zodat we de wasmachine in de gaten konden houden en de schone was in de droger stoppen. In de tussentijd las ik "Oom Oswald" uit, dat een zeer verrassend slot had. Dat kon je wel aan Roald Dahl overlaten. Het uitgelezen boek liet ik achter op de campingbibliotheek.
Om kwart over 9 lag de grotendeels droge was in de tent, terwijl wij richting Stamford Bridge reden. Via rustige verharde wegen en onverharde paden trapten we over Route 66 via Dunnington naar York toe.

We stalden de fietsen vlak bij de York Minster. Het was zonnig, maar er hing meer sluierbewolking en het was minder heet dan gisteren.

Het eerste dat we in de oude koningsstad deden was een terras opzoeken voor cappuccino, jus d'orange en twee stukken taart. Delicious!


Gelaafd liepen we naar de imposante York Minster, waarbij we stuitten op een standbeeld van Constantijn de Grote, die ongeveer op deze plek werd gekroond tot keizer van het Romeinse rijk.

Constantijn maakte het Christendom min of meer tot staatsgodsdienst. Zonder hem had de geschiedenis er heel anders uit gezien.




Wij schoven aan in de rij toeristen om na 35 jaar deze grootste Gothische kathedraal in Noord-Europa te bekijken.

Na ieder £ 10,- neergeteld te hebben, konden we het fraaie interieur aanschouwen, net als de gebrandschilderde ramen.





Een deel ervan zag er grijs uit. In de 19e eeuw hebben ze met chemische middelen deze Middeleeuwse ramen geprobeerd te reinigen. De ramen zijn sindsdien grijs en grauw.
Gerrit Komrij zou zeggen: "Het is onherstelbaar verbeterd!"



We bekeken de catacomben met Romeinse resten en pilaren, voordat we om 12 uur het centrum van de Vikingstad Jorvik betraden.




We liepen via Stonegate om in Coneystreet een paar scones en pastries te kopen. Deze zouden we opeten in het grote park aan the Ouse vlak bij het Yorkshire museum.
Met een redelijk gevulde maag slenterden we door the Museum gardens, een botanische tuin, om daarna over de stadswallen van York te wandelen.


Hier vandaan had je een mooi uitzicht over een deel van York.



Zo liepen we langs een enorm grote tuin.

Vanuit deze tuin liep een bruid het landhuis binnen, waar op een balkon foto's van haar werden genomen.



Vanaf the Stonebow liepen we het winkelgebied in op zoek naar aftersun en een zonnebril voor Ada. Bij Booths hadden ze beide, al was het lang zoeken naar een prettig formaat aftersun. Een zonnebril paste over Ada's leesbril, maar we wilden eerst kijken of er leesbrillen met leesvenster te koop waren.
Op weg naar de opticiens kwamen we langs een plein, waar een kwartet muzikanten met ongeveer de instrumenten van "Rapalje" behoorlijk goede sfeermuziek bracht. "Phat Bollard" was de naam van de groep.


Langs de kop van The Shambles kwamen we bij een ander plein uit. Hier hadden 3 opticiens hun domicilie, maar het was telkenmale hetzelfde verhaal als in Beverley: het leesvenster moest er handmatig ingeslepen worden. Over een week zou het klaar zijn.
We werden in de laatste winkel doorverwezen naar Booths, nadat Ada een soortgelijke bril voor £ 50,- te gortig vond worden. Het was echter een andere Booths. En zie dan maar weer de juiste weg te vinden in de wirwar van smalle en kromme straten.
Maar zoals altijd: de aanhouder wint. Na 3 mislukte pogingen was het bij het vierde rondje prijs. Ada vond de bril van £ 20,-, waar ook nog eens 25% korting vanaf ging.
Op weg naat The Shambles liepen we met een nieuwe zonnebril onder een dichtgetrokken hemel, waaruit het ieder moment leek te kunnen gaan regenen.



In the Shambles kochten we een Yorkshire-sticker voor het vakantiedagboek.
Op weg naar het Tourist Information kwamen we langs een op straat spelend jeugdorkest.


Het klonk erg goed. Het bleek het "Haydn Jeugd Strijk Orkest" uit Groningen, Fryslân en Drenthe te zijn.


Bij the Tourist Information bekeken we allerhande kaarten en boekjes. Hierdoor pasten we onze route aan.

In plaats van "The White Rose Cycle Route" te volgen tot Thirsk, kozen we ervoor om via "The Way of the Roses" naar Ripon te gaan.

De medewerkster, die ons hielp, maakte een tweetal kopieën van dit deel van de Coast-to-coast route tussen de Ierse en de Noordzee.

Daarnaast kochten we een kaart van the Yorkshire Dales, waar alle campings op staan aangegeven.
We kuierden terug naar the York Minster, waar we vlak bij de fietsen een Yorkshire icecream kochten.
De fietsroute was aanvankelijk een gok, maar gaandeweg kwamen we dichter bij Osbaldswick, waar we weer op de route terug kwamen.

In Dunnington volgde nog een fotostop bij de witte fiets van Route 66, waarna we doorreden tot Stamford Bridge, waar we boodschappen deden.

Terug op camping "Fangfoss Park" hingen we de nog niet kurkdroge was nog even te drogen. We aten linzen met broccoli, bloemkool en wortel en hadden yoghurt met aardbeien toe. Schotse aardbeien wel te verstaan. Erg lekker!

Na de vaat fietsten we op deze door de wind koelere avond naar onze stampub: "Carpenters Arms" in Fangfoss, waar de avond in de tuin doorbrachten na een rustdag met 49 kilometer fietsen.
Terug op de camping werden we vergast op een koeienconcert. Eén koe begon, andere koeien antwoordden uit de belendende weilanden. Dit ging minstens een uur door.

Denk nu niet, dat er applaus volgde op dit openluchtconcert. Integendeel. Wij hoorden alleen maar "Boe!!!"

Geen opmerkingen: