In mijn jeugdjaren speelde ik veel voetbal. In officieel verband bij DIOS in Nieuw-Vennep, maar daarnaast vaak met klasgenoten of vrienden in parken of op grasvelden in los verband. We deden dan partijtjes. Veelal speelde iemand dan "vliegende keep". Je stond dan op doel, maar je trok rustig mee in de aanval.
Uiteraard stond ik ook wel eens op doel, veelal de minst begeerde plek bij de partijtjes. Maar later heb ik veel profijt gehad van mijn rol als vliegende keep. Vooral op mijn werk.
Ik ben overal inzetbaar en dat is als roostermaker een groot voordeel. Ik kan mezelf als een soort joker inzetten en dan met wat verschuivingen het rooster makkelijker rond krijgen.
Vandaag had ik weer baat bij deze vorm van souplesse. Vanwege de verwachte onweersbuien tussen 12 en 2, het moment, dat ik onderweg zou zijn, besloot ik eerder naar de Hoofdbibliotheek te fietsen en eerder te beginnen. Toen ik daar om half 11 aankwam na al een stevige bui op mijn kop gehad te hebben, hoorde ik, dat er net een ziekmelding binnen was gekomen. Ik regelde vervanging voor mezelf op de Hoofdbieb en een half uur later zat ik op de fiets naar Rijnsburg.
Het stormde en er hingen dreigende wolkenluchten. Astronomisch is het nog steeds lente, de meteorologische zomer is op 1 juni reeds begonnen, maar het leek wel herfst. Alleen de winter ontbrak nog voor "Four seasons in one day".
Voordat ik vanmorgen naar mijn werk fietste, was ik nog even langs mijn huisarts gereden om de bloeddruk te controleren. Deze was 136 om 70. Het gaat er steeds beter uitzien. Innerlijk sprong deze vliegende keep een gat in de lucht....
Naschrift:
Dat een vliegende keep niet geheel van risico ontbloot is bleek een paar dagen later in de laatste minuut van Zweden tegen Frankrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten