Dubbele overstap

Vanmorgen werd ik wakker, doordat een van de buren de ruiten van zijn auto stond te krabben. 

Daar de meesten niet voor hun plezier met krabben in de weer gaan, kon ik er van uitgaan, dat het gevroren had. Hetgeen klopte.

Het zag er met een mengeling van winterse neerslag redelijk wit uit, maar het was wel oppassen geblazen op de fietspaden richting Vondellaan. Op de meeste plekken kon je gewoon doorfietsen, maar her en der waren er opgevroren weggedeelten, waar je goed uit moest kijken. Een moment van onoplettendheid zou kunnen betekenen, dat je onderuit zou kunnen gaan met je fiets.

Bij aankomst bij de Leidse IJshal bracht ik mijn Freeskate marathonijzers weg naar Ooms Sport, waar Lenny Keur een nieuwe ronding erin zou zetten.

Eens te meer bleek, dat elk nadeel zijn voordeel heeft. Doordat ik op beton terecht was gekomen op de ijsbaan van Leiderdorp, had ik vorige week aan Lenny gevraagd, of de ronding nog goed was. Daardoor kwam ik er achter, dat ik al een jaar met een ronding van 25 meter had rondgereden. Lenny zou er een ronding van 23 meter in slijpen. Deze zit ook in mijn "buitenijzers", zodat ik probleemloos over zou kunnen stappen.
Om 9 uur begon ik aan de training met 25 "Krasse knarren". Het was een dubbele overstap. Allereerst van ronding 25 naar 23 en daarnaast van hoge ijzers naar lagere. Het lijken kleine verschillen, maar je moet toch weer het juiste drukpunt vinden. Hier stuit je op het motorisch geheugen.

Daarnaast merkte ik, dat ik na de verkoudheid toch wat minder conditie had. Ik kon gewoon minder vaart maken dan gebruikelijk. Op zich geen probleem. Ik werd gewoon wat vaker gelapt. En de 5 kilometer op kop ging net als de andere series 2 kilometer per uur langzamer dan normaal.

Dat slijt wel. Volgende week rij ik vermoedelijk al weer harder.
Na de training reed ik 2 rondjes met de nieuwe ronding erin. Ook dat was weer even wennen. Ook in dit opzicht was er sprake van een dubbele ovestap.