Sleutelrol

Afgelopen weekeinde was het Nederlands Kampioenschap Sprint in "Thialf". Ik volgde de verrichtingen van de IJVL-ers Kjeld Nuis en Tijmen Snel met grote belangstelling.

Nuis werd wegens hinderen van de tegenstander gediskwalificeerd, maar Snel reed naar een keurige 5e plaats. Dat deed hij met een persoonlijk record op de eerste 500 meter en de tweede kilometer. Dat is pieken op het juiste moment.
In de Leidse IJshal was ik zijn eerste trainer. Ik speelde geen sleutelrol in zijn ontwikkeling als schaatser of het moet zijn, dat ik hem het belang van schaatsplezier heb bijgebracht. In ieder geval heb ik geen onherstelbare schade veroorzaakt.

Vandaag betrad ik de springplank naar succes van zoveel schaatsers uit de Leidse regio voor de eerste keer deze week. Bij de "Krasse knarren" was wel een sleutelrol voor me weggelegd. Als coördinator in coronatijd hield ik de "ledenadministratie" bij. Met 14 schaatsers op het ijs is dat wel te overzien.
We reden de gebruikelijke piramide van 125 rondjes, waarbij de helft van de blokken de 26 kilometer werd aangetikt. Het verschil tussen 25 en 26 kilometer per uur lijkt niet zo groot, maar het is wel het verschil tussen ontspannen rijden en wat pijn lijden. Maar dat hoort erbij. Een mens groeit door pijn.

Maar we zeuren niet. We zijn allang blij dat we gewoon kunnen schaatsen. Na de training fietste ik met een kleine omweg naar Katwijk toe, waar deze oude man met een wittige baard wat duplo haalde, waar een peuter, die wekelijks komt logeren, na het Sinterklaasfeest heel blij mee zal zijn.

Aansluitend fietste ik door naar de Hoofdbibliotheek, waar ik mijn sleutels inleverde. Na een kleine 36 jaar, waarvan ruim 20 als filiaalhoofd en bijna 15 jaar als lid van de Ondernemingsraad, zat mijn sleutelrol erop.

Terug in de Sleutelstad na 25 kilometer schaatsen en 30 fietsen, kon ik onbevangen genieten van onze tuin op de eerste dag van de meteorologische winter.

Met vogels op ons eigen erf.