Het perfecte plaatje

Het was die vrijdag in januari 2009 voor schaatsers een soort Bevrijdingsdag. Via via had ik vernomen, dat er voor het eerst in 12 jaar op de Kagerplassen geschaatst kon worden. Met mijn vriendin reed ik naar Rijpwetering, waar we onze schaatsen onderbonden.

Bij “De Vergulde Vos” kwamen we Bert en Bauke tegen, die al een rondje aan de oostzijde van de Kagerplassen gereden hadden. Zij gingen voor een tweede ronde, wij fotografeerden deze sprookjeswereld met berijpte bomen, rietpluimen en weilanden, een strakblauwe lucht en keihard zwart ijs.

Onderweg kwamen we diverse schaatsvrienden tegen, waaronder voor de tweede keer Bauke en Bert. We maakten een paar mooie foto’s van hen, maar de foto met een tweetal schaatsers op de brede sloot tussen Rijpwetering en Kaageiland met het berijpte landschap de weerspiegeling van het riet op het ijs en een molen op de achtergrond was het perfecte plaatje. Hoe Hollands wil je het hebben?

Hollandse meesters hebben eeuwen her deze verstilde schoonheid met penseel en kwast vast weten te leggen op het doek, ik deed het met een simpele klik op het fototoestel.

Ik kon toen niet bevroeden, dat deze foto later op groot formaat op doek zou verschijnen.

GroenLinks had voor een fotowedstrijd uitgeschreven rond het thema klimaatverandering. Als een van de winnende foto’s was het perfecte plaatje als spandoek bij de klimaatmarsen te bewonderen.


Als klap op de vuurpijl verscheen het perfecte plaatje ook nog eens op een boekomslag.

Het was dan ook een weerspiegeling van een perfecte dag.