De Biertap en de Kijkhoek

Eenieder kent wel het verschijnsel, dat als je een appje verstuurd, de spellingscorrectie op het mobieltje ongevraagd woorden aanpast op het moment van verzending. Zo ook gisterenmorgen, toen mijn vrouw aan een van onze dochters voorstelde om in de Bierlap en de Kijfhoek te gaan wandelen. De boodschap werd verzonden als: de Biertap en de Kijkhoek.

In de Biertap wilde ik ook wel een keer wandelen. Gisteren waren de toegangskaarten uitverkocht, dus we bestelden ze meteen voor deze Tweede Paasdag, ondanks de niet zo goede weersverwachtingen.
Vanmorgen werden we wakker. Er stond een flinke noordwestenwind.

De verwachtingen waren, dat het vanmorgen wat beter zouden zijn dan vanmiddag, dus meteen na het ontbijt stapten we op de fiets en reden naar Meijendel toe, waar de ingang van de Bierlap en de Kijfhoek is. Er stonden nog geen fietsen. 
Onderweg hadden we wat natte sneeuwvlokken zien dwarrelen. Het bovenlaagje van de zandpaden was nat, zodat we in het begin wat voetsporen in het zand konden zien. Verder zag het er volkomen verlaten uit. De komende anderhalf uur zouden we niemand zien. 

Wel een kudde paarden. Aanvankelijk volgden we de paden, die met groene paaltjes waren aangegeven, maar op een gegeven moment zagen we deze niet meer.

We volgden een door de paarden gemaakt paadje door het golvende duinlandschap langs een langgerekt meertje.

Bij een waterwinstation sloegen we af en na een tijdje over afwisselend zanderige en met mos bedekte duinen gewandeld te hebben, kwamen we weer bij een groen paaltje. We zaten weer op de gebaande paden.

We zagen onderweg ook mooie bloemen zoals dit Maartse viooltje. 

Het was duidelijk een laatbloeier.

Wij struinden verder door de duinen en kwamen langs de meertjes, die we met Kerstmis ook gezien hadden.

Hier kwamen we de eerste andere wandelaars tegen, een eindje verderop nog een duo. In totaal zijn we in 2 uur wandelen 4 anderen tegengekomen. Deze wandeling is dus als volledig coronaproof te bestempelen.

Het zonnetje was doorgekomen en rond 12 uur was het op het warmst van de dag. We fietsten door naar Pannenkoekenhuis "Meyendel", waar we koffie en warme chocolademelk haalden, die we op een paar balken bij het speeltuintje opdronken, terwijl we krentenbrood met spijs nuttigden.
Door de duinen fietsten we naar "De Klip". We hadden geluk gehad, want het begon lichtjes te sneeuwen. Later reden we op wegen, die wel nat waren, dus daar was meer gevallen.

Om half 2 waren we thuis, waar we gingen lunchen. Daarna kwamen de natte sneeuwbuien, waarin het eventjes flink afkoelde. 

De gevoelstemperatuur daalde ook flink.

Er is een weerspreuk, die luidt: "Als het met Kerst niet vriezen wil, dan vriest het wel in april."
In ieder geval hadden we er wijs aan gedaan om vanmorgen al te gaan wandelen in de Biertap en de Kijkhoek.