De overreden rat

Een paar weken gelden kwam ik de "Twee van Breda" tegen op de racefiets. Ik had met hen afgesproken om een keer met hen mee te fietsen. Gisteren maakte ik mijn oude Peugeot rijklaar en vanmorgen vertrok ik om 9 uur na toch weer een koude nacht van huis.

Ik fietste naar het huis van Henk Distelvelt. Samen reden we naar de Lammebrug, waar Hans den Outer al stond te wachten. Gedrieën reden we naar Zoeterwoude, waar we het Molenpad namen. Via de Weipoort en Gelderswoude trapten we naar Benthuizen. In het laatste wiel kon ik het met 30 kilometer per uur nog goed volgen.

Door het in blad komende Bentwoud fietsten we met een bocht door de polder naar Moerkapelle toe. Door opnieuw het Bentwoud te doorsnijden reden we naar een andere hoek van Benthuizen. Henk verhoogde het tempo flink. Hans kon hem volgen, maar 35 kilometer per uur bleek toch echt mijn maximum. De "Twee van Breda" waren weer ontsnapt.

Gelukkig kregen de heren gewetenswroeging en kon ik weer aansluiten. Via een hoek van Zoetermeer reden we langs de Zoetermeerse plas naar "'t Geertje". Bij de grote kinderboerderij was het op het fietspad redelijk druk. Dusdanig, dat een blauwe reiger verschrikt opvloog. Hij liet de waterrat, die hij net gevangen had in het slootje pal naast het fietspad uit zijn bek vallen. Deze rende het fietspad op, waar wij met 30 kilometer per uur achter elkaar aan fietsten.

Nu houden ratten niet van maandag, maar voor deze bruine rat was dinsdag niet zijn geluksdag. Nauwelijks ontsnapt aan de reiger dacht hij veilig het fietspad over te kunnen steken. Ik voelde een flinke hobbel onder mijn achterwiel, die ik onder mijn voorwiel niet voelde....

Nooit gedacht, dat ik me tijdens deze eerste trainingsrit als rattenvanger zou ontpoppen.
Bij de Rooseveltstraat namen we afscheid van Hans. Ik reed nog een stukje met Henk mee, waarna ik naar huis fietste. Daar stond 58 kilometer op de teller met 25 als gemiddelde en 35 kilometer per uur als maximum.
Om half 3 was ik, na me gedoucht te hebben en thuis geluncht, op de volkstuin. Ada kwam met haar vader er ook naar toe. Ik was 2 uur bezig met het geven van water aan de planten op de tuin. Rustig wandelen in het lentezonnetje was dit een perfecte cooling down.

Ondertussen probeerde ik om het huiswerk voor wiskunde van deze week op te lossen.

Na het raadplegen van wiskundig beter geschoolden uit mijn kennissenkring bleek, dat ik vanavond een speciaalbiertje mag nemen als ik naar de immer verrassende persconferentie van Mark Rutte ga luisteren.