"Opa is getikt!"

Op een roze wolk fietste ik naar de Leidse IJshal. Na de geboorte van mijn kleinzoon had ik eigenlijk moeten spreken van een blauwe wolk, maar het was zwaar bewolkt met een loodgrijs wolkendek. "Pink Floyd" wist dit dilemma voor me op te lossen.

Het was alweer de laatste ochtend van de instuiflessen in de Herfstvakantie.

Het thema van de schaatsles stond voor opa Breed al vast: de baby.

Jacob Vredenborg en ik hadden een groep van 18 kinderen onder onze hoede. In totaal waren er 74 kinderen, waarmee het totaal uitkwam op 347. Een gemiddelde van 70 per dag. Voor een Herfstvakantie behoorlijk hoog.

Wij begonnen echter wat lager. Eerst gingen we al schaatsend een kinderwagen duwen, waarna de eerste luier werd verschoond. Daar dit behoorlijk rook schaatsten we met een dichtgeknepen neus een paar keer heen en weer.
Als baby's gaan bewegen, dan doen ze dat kruipend. Al kruipend staken we de binnenbaan over, waarna we overgingen op de eerste stapjes. Dit gaat niet altijd goed, dus af en toe moest je vallen.

Het lopen ging verder tweebenig, waarbij je nog behoorlijk slingerde. We deden dus een combinatie van de olifantsoren en de slalom.
Slingers mogen niet ontbreken op een kinderfeest, dus hand in hand staken we schaatsend de baan heen en weer over, waarna we een grote kring maakten. We reden met zijn allen naar binnen en daarna weer terug. Altijd hilarisch.

Nu we elkaar toch vast hielden, konden we net zo goed "De boom wordt hoe langer hoe dikker" doen.

Aansluitend deden we "Witte zwanen, zwarte zwanen", gevolgd door de variant, dat iedereen, die onder de "brug" van het tweetal was doorgeschaatst, zelf ook een brug vormde. Zo moest je door een tunnel schaatsen tot we aan de overkant van de baan waren.
"Schipper mag ik overvaren" was het volgende onderdeel.

We sloten af met tweelingtikkertje. 
"Hé", zult u denken: "De helft van de les gaat op aan spelletjes."
Dat klopt. Kinderen leren het beste schaatsen bij spelletjes. Ineens zijn ze veel behendiger dan als ze een oefening uitvoeren. Met 30 jaar ervaring als trainer weet ik dat maar al te goed!
Die 30 jaar ervaring kon mij er bij het tweelingtikkertje niet voor behoeden, dat ik ingerekend werd.

Mijn collega-trainer constateerde droogjes: "Opa is getikt!"
Daar had opa niet van terug!