maandag 11 oktober 2021

Van Asturias naar Angoulême

Om kwart over 7 werden we wakker. We kleedden ons aan, haalden het beddengoed eraf en pakten alles netjes in. Vandaag begonnen we aan de terugreis.

We ontbeten met zijn vieren. Ik fietste naar Nava om de bakker te betalen en een paar brieven te posten. Daarna bracht ik het glas naar de glasbak.
Na afscheid te hebben genomen van de buren vertrokken we in zwaar bewolkt weer naar huis toe.

Onderweg ging het af en toe regenen, toen wij langs ons bekende plaatsen als Ribadesella reden.

We zagen de benevelde bergen van de Picos de Europa. Bij Torrelavega reden we op een andere manier naar Laredo en Bilbao.

We reden door naar Durango. In dit leuke Baskische plaatsje aten we bij Txanxo, een klein restaurant.

Hier namen we een dagmenu voor € 11,- per persoon. Hiervoor kreeg je een driegangenmenu. Het smaakte goed.

We wandelden nog even door Durango voordat we via Eibar en San Sebastian naar Irun reden.

In een grote supermarkt deden we inkopen en tankten we, terwijl we zagen dat Miguel Angel Lopez de bergetappe in Asturias won voor Primoz Roglic.

We reden om een uur of 6 España uit en La France in.

Tot Bordeaux reden we in het zonnetje door een laagland met veel naaldbomen en grote akkers, die in de Haarlemmermeer ook voorkomen.
In het mooie heuvelland benoorden de Garonne en de Dordogne reden we in de regen naar Angoulême. Aan de voet van de heuvel, waarop het centre ville was gelegen binnen de Middeleeuwse stadsmuren, parkeerden we de auto en wandelden omhoog. 
Angoulême is een goed bewaarde stad met veel smalle straatjes, maar ook met enorme gebouwen, waar de grandeur van afstraalt.


Op het terras van "Le comptoir de Brice" hadden we ons net geïnstalleerd, toen het weer begon te spetteren. Gelukkig was er binnen nog een tafel voor 4 personen. Daar aten we 2 peche du jour, echine en nougat du canard, aangevuld met Affligem en Excalibur.
Aansluitend maakten we nog een wandeling door het centrum van Angoulême met uitzicht op de vele lichtjes beneden ons.


Om 12 uur reden we naar het B&B-hotel, waar we met een serie codes binnen konden komen. Ada en ik hadden chambre 118.

Geen opmerkingen: