Motsneeuw en voetbalslidings

Vanmorgen zat ik aan het ontbijt in schaatskleding naar het weerbericht te luisteren. De dienstdoende weerman gaf aan, dat er een kleine kans was op motsneeuw. Eerlijk gezegd had ik er nog nooit van gehoord, maar ruim een half uur later zat ik er op weg naar de Leidse IJshal toch wel degelijk in.

Ondanks dat het aan de grond nipt tot vorst kwam, was de bovenlucht kennelijk koud genoeg om de neerslag in de vorm van motsneeuw naar beneden te laten dwarrelen.

Op de schaatslessen voor kinderen waren zo'n 75 kinderen afgekomen. Zelf had ik in mijn eentje een groep van 10 kinderen, waarbij ik op mijn manier vrij serieus les gaf met uitleg, waarom ik bepaalde oefeningen deed. Van de clownsstap om de druk achterop te krijgen tot het rijden op een racefiets.

Bij de valoefeningen begon ik met het op de billen vallen en daarna op de zij met de benen vooruit doorglijden. Eén van de kinderen zei: "Oh, maar dat is de voetbalsliding!"

Weer wat geleerd.

Ook met ruim 30 jaar ervaring als schaatstrainer was ik hier niet zelf op gekomen. Hoe had is zo dom kunnen zijn! Maar voortaan heb ik een simpele manier om uit te leggen, hoe je veilig kunt vallen. Er bleken meer kinderen op voetbal te zitten, dus deze oefening verliep verder goed.

Bij de koffie en thee, hadden Henk Distelvelt en Aad Kleijwegt het erover, hoe je met een beetje wiskunde snel kunt berekenen, hoe je vormen makkelijk in gelijke delen kunt verdelen. Een bepaalde getallenreeks kwam ook terug in "De kopgroep" van Mart Smeets en speelde daarin een cruciale rol.

Daarna fietste ik naar huis, waar ik met de 690 fietskilometers van februari op de kilometerteller mijn hardloopschoenen aantrok en een kilometer of 6 ging lopen in de vrij frisse temperatuur.

Maar ja, wat wil je ook met een noordoostenwind eind februari.

Wat dat aangaat zou je met deze wind in deze tijd van het jaar lagere temperaturen verwachten.

Maar ja, de klimaatopwarming dendert maar voort....